Οι θέσεις της κυβέρνησης Ερντογάν πάντα καθρεπτίζονται στα δημοσιεύματα και στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ όχι μόνο των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ.
Τις τελευταίες δεκαετίες λαμβάνει χώρα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μια συνεχή σύγκρουση χαμηλής έντασης (low intensity warfare) στην οποία κυριαρχούν η στρατιωτική και πολιτική πίεση, η κατασκοπεία και ο ψυχολογικός πόλεμος με κύριο εργαλείο την εξαγωγή πολιτισμού.
Στην πραγματικότητα ωστόσο η τουρκική απειλή αποδεικνύεται πολύ πιο σύνθετη περιλαμβάνοντας τον κυβερνοπόλεμο αλλά και ένα πλήθος δραστηριοτήτων από τον ευρύτατο χώρο του μη κανονικού πολέμου (irregular warfare), όπως η λαθρομετανάστευση, οι παραστρατιωτικές επιχειρήσεις και το οργανωμένο έγκλημα.
Η εν λόγω συστράτευση στα πλαίσια μιας σφαιρικής προσέγγισης (comprehensive approach) τακτικών συμβατικού, μη κανονικού πολέμου και κυβερνοπολέμου προσδίδει ξεκάθαρα στην Τουρκία χαρακτηριστικά υβριδικής απειλής (hybrid threat).
Αυτό έκανε η Τουρκία και πριν λίγες ώρες με προκλητικό άρθρο, που έχει σαν στόχο και σκοπό να ξεσηκώσει τους μουσουλμάνους της χώρας μας.
Οι Τούρκοι μάλιστα φαίνεται να χρησιμοποιούν την συνήθεια του ελληνικού τηλεοπτικού κοινού να παρακολουθούν τουρκικά σήριαλ με πολύ αφοσίωση τονίζοντας ότι οι Έλληνες είναι έτοιμοι να δεχθούν την ύπαρξη των Τζαμιών αυτών στην καθημερινότητά τους διότι έχουν εξικοιωθεί με την τουρκική νοοτροπία.
Το ζήτημα της επαναφοράς της Ελλάδας στο οθωμανικό «τόξο» πρέπει να μας προβληματίσει.
Τι αναφέρουν οι Τούρκοι:
Ακόμη και οι Έλληνες που κατοικούν στην Καβάλα άρχισαν να λένε ότι το Τζαμί του Χαλήλ Μπέη χρειάζεται συντήρηση και επισκευή.
Ένας ευαίσθητος Έλληνας, ο οποίος γνωρίζει ότι τα ευρήματα της κληρονομιάς του ιστορικού πολιτισμού είναι ο πλούτος της Ελλάδας, απευθύνθηκε στον Δήμο Καβάλας, ισχυριζόμενος ότι το τζαμί του Χαλήλ Μπέη αποτελεί πλούτο για την πόλη Καβάλας.
Το δημοσίευμα:
Ο Έλληνας δήλωσε:
«Δεν θα ήταν πιο λογικό να προσλάβατε κάποιον που μιλάει αγγλικά και το τζαμί να παραμένει ανοιχτό; Το εισιτήριο επίσκεψης στο κάστρο περιλαμβάνει επίσκεψη στο τζαμί και είναι ανοιχτό στους επισκέπτες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Να έχετε νερό στις τουαλέτες.
Τουλάχιστον καρφώστε το ξύλο γύρω του που έσπασε στον Θόλο του Τζαμιού. Χρειάζεται μόνο ένα καρφί. Θα προκαλέσει ατύχημα! Δυστυχώς δεν έγινε σοβαρή συντήρηση, μετά την αποκατάσταση απαιτείται βασικός σχεδιασμός για τη συντήρηση μνημείων και κατασκευών του Δήμου Καβάλας. Μην αμαυρώνετε την εικόνα της πόλης και μην αφήνετε τα μνημεία της παραμελημένα να καταστραφούν από τη φθορά του χρόνου. Και μην ξεχνάτε ότι εσείς και η πόλη μας είστε οι προσωρινοί κυρίαρχοι της πόλης σας».
Πληροφορίες για το τζαμί:
Στο μικρό πλάτωμα που σχηματίζεται σήμερα στη συμβολή των δρόμων Ναυαρίνου και Ανθεμίου βρίσκεται το τζαμί το γνωστό σήμερα με το όνομα το Τζαμί της Μουσικής, επωνυμία που απέκτησε επειδή τη δεκαετία 1930-1940 στεγαζόταν εκεί η Φιλαρμονική του Δήμου Καβάλας. Από το όνομα των ιδρυτών των τζαμιών χαρακτηρίζονταν και οι συνοικίες.
Το δεύτερο αυτό σε μέγεθος και σπουδαιότητα τέμενος της πόλης πρέπει να είναι το Χαλίλ μπέη μεστζίτ-τζαμί (Halil bey metscid-camii) όπως καταγράφεται στον κατάλογο του E.H. Ayverdi, καθώς και στα Κεντρικά Κρατικά Αρχεία του έτους 1802 με αρ. Ε. 1217). Ο ίδιος μπέης έχει ιδρύσει επίσης τζαμί και μεντρεσέ στη Δράμα, τα οποία μνημονεύονται και παλαιότερα, το έτος 1702, με αρ. Ε. 1114, από το οποίο ονομάστηκε η συνοικία.
Το τζαμί του Χαλίλ μπέη ή κατ’ άλλη επωνυμία τζαμί Kutub (πόλος) λόγω της θέσης του αποτελεί τμήμα ενός συγκροτήματος που περιλαμβάνει και έναν μεντρεσέ (Halil bey medresesi) ή τον μεντρεσέ του Κουτούμπ τζαμί (Kutub camii medresesi). Ο Πανελλήνιος Οδηγός 1915 το αναφέρει με το όνομα Χαλίλ βέη μααλεσί τζαμεσί. Τα πολλά μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη και άλλα υπολείμματα που βρέθηκαν κοντά στο «τζαμί της Μουσικής» οδηγούν στην υπόθεση ότι προϋπήρχε εκεί παλαιοχριστιανική βασιλική, υπόθεση μάλιστα που ενισχύεται και από την προφορική παράδοση· τοποθετείται εκεί η χριστιανική εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. [Αιμ. Στεφανίδου, Η πόλη-λιμάνι Καβάλας κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Πολεοδομική και ιστορική διερεύνηση (1391-1912), Καβάλα 2007, σ. 277]