Τι αναφέρει ο Αμερικανός αναλυτής Μ.Ρούμπιν:
Δύο εκατομμύρια Τούρκοι έχουν συγκεντρωθεί στην Κωνσταντινούπολη για να διαμαρτυρηθούν για την απόφαση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να συλλάβει τον κύριο αντίπαλό του, Εκρεμ Ιμαμόγλου, για πλαστές κατηγορίες διαφθοράς και τρομοκρατίας. Οι Τούρκοι δεν είναι ηλίθιοι. βλέπουν τον κυνισμό του Ερντογάν και σχολιάζουν τις ειρωνείες του: Ο Ερντογάν κατηγορεί τον Ιμαμόγλου για διαφθορά, αλλά ο Ερντογάν όχι μόνο έχει εκκρεμείς υποθέσεις διαφθοράς που χρονολογούνται από τη θητεία του ως δήμαρχος, αλλά έκτοτε έχει συσσωρεύσει δισεκατομμύρια δολάρια σε ανεξήγητο πλούτο. Κατηγορεί τον İmamoğlu ότι υποστηρίζει την τρομοκρατία, αλλά Τούρκοι δημοσιογράφοι φωτογράφισαν την υπηρεσία πληροφοριών του Ερντογάν να μεταφέρει όπλα σε μια θυγατρική της Αλ Κάιντα στην Τουρκία.
Το βασικό είναι η απόφαση του Ερντογάν να ακυρώσει το πανεπιστημιακό πτυχίο του İmamoğlu, χωρίς το οποίο δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την προεδρία. Όχι μόνο το πτυχίο του Ερντογάν ήταν απατηλό, αλλά οι λόγοι για την απόρριψη του πτυχίου του Ιμαμόγλου ήταν η παρανομία του πανεπιστημίου στο οποίο φοίτησε στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Όπως με τα πανεπιστήμια της, έτσι και με ολόκληρο το καθεστώς της.
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ βλέπει τον εαυτό του ως νικητή και περιφρονεί τους ηττημένους. Ενώ μπορεί κάποτε να έβλεπε τον Ερντογάν ως ισχυρό άνδρα, είναι πλέον σαφές ότι ο επίδοξος σουλτάνος δεν φοράει ρούχα. Ο Τραμπ και η ομάδα του έχουν δίκιο: Η Τουρκία είναι σημαντική, αλλά η Τουρκία και ο Ερντογάν δεν είναι συνώνυμα. Με απλά λόγια, ο Τραμπ πρέπει να απορρίψει τον Ερντογάν.
Οι Τούρκοι διαδηλωτές τώρα αγωνίζονται για την ψυχή του έθνους τους. Κάθε διαδηλωτής στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης είναι τόσο σημαντικός για το μέλλον της σύγχρονης Τουρκίας όσο και ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Οι διαμαρτυρίες μπορεί να έχουν σημασία στις δημοκρατίες. Ωστόσο, η Τουρκία δεν είναι δημοκρατία. Για να πετύχουν, πρέπει να βαδίσουν στα παλάτια και τις φυλακές της Τουρκίας. Εάν ο Ερντογάν δεν πάει με ελικόπτερο στο αεροδρόμιο και δεν φύγει από τη χώρα, θα πρέπει να τον συλλάβουν, εν αναμονή της δίκης, ακόμα κι αν τα πάθη είναι τέτοια που όσοι τον φτάσουν πρώτοι μπορεί απλώς να τον κρεμάσουν και να απελευθερώσουν πολιτικούς κρατούμενους, από τον Ιμαμόγλου μέχρι τον κρατούμενο Κούρδο πολιτικό Σελαχατίν Ντεμιρτάς και τον φιλάνθρωπο Οσμάν Κεβάλα.
Ο Ερντογάν, όπως ο Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία, μπορεί να μπει στον πειρασμό να συνεχίσει. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα το πουν ποτέ ευθέως, ο Λευκός Οίκος πιθανότατα δεν θα κοίταζε στραβά τα περιφερειακά κράτη που θα πρόσφεραν ανταμοιβή σε οποιονδήποτε σωματοφύλακα του Ερντογάν στρέψει τα όπλα του στον επίδοξο δεσπότη για να τον συλλάβει ή, αν αντισταθεί, να τον σκοτώσει. Εξάλλου, οι επίλεκτοι στρατιώτες της Τουρκίας ορκίζονται πίστη στο κράτος και στο λαό της Τουρκίας, όχι σε έναν άνθρωπο που τηρεί το σύνταγμα και το κράτος δικαίου με περιφρόνηση.