Νέα προκλητική τοποθέτηση είχαμε από τουρκικές ”Δεξαμενές Σκέψεις”, οι οποίοιες βρίσκονται κοντά στον Ρ.Τ Ερντογάν.
Η μελέτη της ερευνήτριας του TÜRK DEGS Sena Büçge με τίτλο: «Η Ανατολική Μεσόγειος στο πλαίσιο της γεωπολιτικής».
Τι αναφέρει:
«Υπολογίστηκε ότι τα αποθέματα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες φυσικού αερίου της Τουρκίας για 572 χρόνια και της Ευρώπης για 30 χρόνια».
«Όταν εξετάζουμε αυτή τη στρατηγική σημασία, τα κράτη που είναι παράκτια στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να οργανώσουν την ανταλλαγή ενέργειας στην περιοχή με συντονισμένο τρόπο σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου».
Αναλυτικά:
Το κύριο σημείο που διαχωρίζει τη γεωπολιτική από την πολιτική γεωγραφία είναι η αναζήτηση της εξουσίας. Η Τουρκία βρίσκεται γεωγραφικά σε μια θέση που επηρεάζει την ισορροπία μεταξύ των κέντρων εξουσίας στον κόσμο. Γύρω του υπάρχουν πάντα συγκρούσεις δυνάμεων και συμφερόντων. Η Toυρκία είναι μια γέφυρα μεταξύ των ηπείρων της Ασίας, της Ευρώπης και της Αφρικής. Και αυτή η θέση βάζει την Τουρκία σε μια πολύ κρίσιμη γεωπολιτική και στρατηγική θέση.
Με αυτήν την τοποθεσία, η χερσόνησος της Ανατολίας μοιάζει με το κάστρο αυτής της γεωγραφίας και το κέντρο του Παγκόσμιου νησιού. Μπλοκάρει ή ανοίγει το δρόμο για κάθε προσπάθεια στις κατευθύνσεις Ανατολή-Δύση και Νότο-Βορρά.
Εκτός από το ότι βρίσκεται πολύ κοντά στη Μέση Ανατολή, η οποία έχει αποθέματα πετρελαίου, η Τουρκία είναι επίσης μια από τις παράκτιες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Η Ανατολική Μεσόγειος, που είναι το σκηνικό της αναζήτησης εναλλακτικών πηγών ενέργειας, ιδιαίτερα του φυσικού αερίου, είναι ο άμεσος στόχος των κρατών που θέλουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο.
Γεωπολιτική της Ανατολικής Μεσογείου και Ενεργειακό Δυναμικό στην Περιφέρεια
Το «Levant» σημαίνει «ανατολή» ετυμολογικά και χρησιμοποιείται για να περιγράψει το «ανατολικά της Μεσογείου». Υπήρξε η γραμμή σύνδεσης του θαλάσσιου εμπορίου, που εκτείνεται στη Μεσοποταμία και τη Μέση Ανατολή μέσω της Ανατολικής Μεσογείου, της Τουρκίας και της Συρίας, και στον Περσικό Κόλπο χάρη στη Διώρυγα του Σουέζ. Η περιοχή του Λεβάντε, που συνορεύει με τη Μεσόγειο Θάλασσα στα δυτικά και τη Μεσοποταμία στα ανατολικά, περιλαμβάνει τις σημερινές χώρες όπως η Τουρκία, η Συρία, ο Λίβανος, το Ισραήλ, η Ιορδανία, η Παλαιστίνη και η Αίγυπτος.
Για τον Mackinder, έναν αγγλοσάξονα γεωπολιτικό που υποστηρίζει τη θεωρία της κυριαρχίας της γης, η Μεσόγειος είναι ένα λιμάνι που πρέπει να κρατηθεί για να ανοίξει κανείς στον κόσμο. Σύμφωνα με τον Mackinder, η ζώνη των εσωτερικών συνόρων, που περιλαμβάνει τη Μεσόγειο Θάλασσα, είναι μια περιοχή που πρέπει να κρατηθεί στα χέρια για παγκόσμια κυριαρχία καθώς και για την ασφάλεια της Χάρτλαντ (Ευρασία). Γι’ αυτό και η αναζήτηση ισχύος στον κόσμο επικεντρώθηκε στο μεσογειακό περιβάλλον των αποικιοκρατών.
Αν εξετάσουμε το θέμα στο πλαίσιο της προσέγγισης του Μπραντουέλ, μπορούμε να πούμε ότι το Λεβάντε αναδείχθηκε σε πολύ σημαντικό κέντρο στο εμπόριο των στρατηγικών προϊόντων της περιόδου σε κάθε περίοδο της ιστορίας.
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μια σημαντική καμπή στη μετατροπή της γεωπολιτικής σημασίας της Ανατολικής Μεσογείου από ένα παγκόσμιο κέντρο εμπορίου σε έναν αγώνα βασισμένο στους υδρογονάνθρακες. Το Levant έχει γίνει σημαντικό μέρος της παγκόσμιας γεωπολιτικής από τις αρχές του 20ου αιώνα, καθώς αυτός ο πόλεμος, ο οποίος είναι ουσιαστικά ένας πόλεμος μετασχηματισμού από άνθρακα σε πετρέλαιο, συμπεριέλαβε τη Μέση Ανατολή στη γεωπολιτική των υδρογονανθράκων.
Η γεωπολιτική της περιοχής έγινε πιο περίπλοκη με την προσθήκη του ανταγωνισμού στο εμπόριο στο Λεβάντε μεταξύ των αιώνων και του ανταγωνισμού στους ενεργειακούς πόρους από τις αρχές του 20ού αιώνα. Η πετρελαϊκή γεωπολιτική που αναδύθηκε στο Λεβάντε σχετικά με τη μεταφορά πετρελαίου στην Ευρώπη, που άρχισε να παράγεται στο Κιρκούκ το 1927, συνεχίστηκε μέχρι σήμερα, υφίσταται κάποιες αλλαγές και παρουσιάζει περιοδικές διαφορές. Το πιο σημαντικό μάθημα που πρέπει να αντληθεί από την ιστορία της περιοχής τον περασμένο αιώνα. Η γεωπολιτική των υδρογονανθράκων επηρεάζει άμεσα κάθε είδους δραστηριότητες στην περιοχή.
Έχει υπολογιστεί ότι τα αποθέματα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες φυσικού αερίου της Τουρκίας για 572 χρόνια και της Ευρώπης για 30 χρόνια. Όταν εξετάζουμε αυτή τη στρατηγική σημασία, τα παράκτια κράτη της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να οργανώσουν την ενεργειακή κατανομή στην περιοχή με συντονισμένο τρόπο, σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.