”Σε όλη τη Μέση Ανατολή, υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία για τη νέα ηγεσία της Συρίας και την διευρυνόμενη επιρροή της Τουρκίας.
Από τότε που κατέλαβε τη Δαμασκό, ο Ahmad al-Sharaa (γνωστός και ως Abu Mohammad al-Julani) προσπάθησε να παρουσιάσει ένα ρεαλιστικό πρόσωπο. Σε συνεντεύξεις στον αραβικό Τύπο και σε συναντήσεις με κορυφαίους διπλωμάτες, έχει προβάλει με συνέπεια ένα ηρεμιστικό μήνυμα: η Συρία έχει ξεπεράσει τους πολέμους της και δεν έχει καμία πρόθεση να εξάγει την επανάστασή της.
Ωστόσο, ο σκεπτικισμός αφθονεί στην περιοχή. «Η τρέχουσα πραγματικότητα στη Συρία υπογραμμίζει την περιφερειακή αστάθεια», είπε ο Amjad Taha, αναλυτής και στρατηγικός σύμβουλος με έδρα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στο Israel Hayom. «Η Τουρκία έχει καθιερωθεί ως κατοχική δύναμη στη βόρεια Συρία, ενώ ενορχηστρώνει την κυριαρχία των ριζοσπαστικών ισλαμιστικών φατριών υπό την κυριαρχία της.
«Ενώ ο Μπασάρ αλ Άσαντ ήταν «ο διάβολος που ξέρουμε», οι ισλαμιστικές δυνάμεις που διαμορφώνουν το μέλλον της Συρίας αντιπροσωπεύουν τώρα μια ασταθή απειλή, οι επόμενες κινήσεις τους απρόβλεπτες. Αυτές οι ομάδες, όπως η Χαμάς, μπορεί να φαίνονται εστιασμένες σε εσωτερικά ζητήματα, αλλά θα μπορούσαν να σχεδιάζουν καταστροφικές κλιμακώσεις θυμίζει τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου».
Ο Τάχα πρόσθεσε: “Η περιοχή βρίσκεται στριμωγμένη από τις πολιτικές των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν μετατοπιστεί από ιρανούς πληρεξούσιους στην τουρκική ηγεμονία. Ενώ η Τουρκία μπορεί να φαίνεται πιο ρεαλιστική από το Ιράν, η εθνοκάθαρση των κουρδικών πληθυσμών στη βόρεια Συρία, ως μέρος μιας μακροπρόθεσμης διευθέτησης στρατηγική, συνιστά κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου. Αυτές οι ενέργειες απαιτούν ενιαία παγκόσμια καταδίκη και αποφασιστική παρέμβαση».
Σύμφωνα με τον Τάχα, η συμμαχία μεταξύ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και της Αλ Κάιντα, που υποστηρίζεται από τη μηχανή δημοσίων σχέσεων της Τουρκίας, δίνει σε αυτές τις ομάδες ένα επίχρισμα νομιμότητας στη Δύση, ενώ υπονομεύει την περιφερειακή σταθερότητα. «Η Μέση Ανατολή δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις μέσω διπλωματικών λύσεων, αναγνωρίζοντας την επείγουσα ανάγκη να περιορίσει τις φιλοδοξίες της Τουρκίας και να εξασφαλίσει δικαιοσύνη για τις εκτοπισμένες και διωκόμενες κοινότητες», είπε.
Ο Δρ Michael Barak του Πανεπιστημίου Reichman μοιράστηκε παρόμοιες ανησυχίες. Μιλώντας με τον Israel Hayom, σημείωσε ότι ο al-Julani φαίνεται να συγκαλύπτει τις πραγματικές του προθέσεις. «Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι άνθρωποι αστειεύονται για το πώς οι ισλαμιστές χρησιμοποιούν το δόγμα του Ταλαούν (ευελιξία)—ενεργώντας σαν χαμαιλέοντες υιοθετώντας προσωρινά συμπεριφορές ή πολιτικές αντίθετες με τις αρχές τους για να επιτύχουν τον τελικό τους στόχο. Στην περίπτωση του al-Julani, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την ενίσχυση της Συρίας έθνος-κράτος σε όλες τις πτυχές —ασφάλεια, οικονομία και στρατιωτικό— ενδέχεται να απειλήσει το Ισραήλ στο μακρινό μέλλον».
Ο Λιβανέζος Δρούζος πολιτικός Wiam Wahhab επέκρινε έμμεσα τον αντίπαλο Walid Jumblatt για συνάντηση με τον al-Julani στη Δαμασκό. “Όποιος πιστεύει ότι ο αλ Τζουλάνι μπορεί να ωφελήσει τον Λίβανο κάνει λάθος. Δεν πρέπει να του επιτραπεί να πλησιάσει τα σύνορα του Λιβάνου”, είπε ο Ουαχάμπ. Ο Τζούμπλατ, ωστόσο, φαίνεται ικανοποιημένος με την υπόσχεση του αλ Τζουλάνι να προστατεύσει τα δικαιώματα των μειονοτήτων, αν και οι κοινότητες των Δρούζων στη Συρία έχουν εκφράσει ανησυχία για την άνοδο των ισλαμιστικών φατριών.”