Σε ένα μανιφέστο προχώρησαν τα ”οργανα” της Άγκυρας στη Θράκη. Μειονοτικό ΜΜΕ μιλάει αρχικά για την κατάργηση του 3%, ενώ αναφέρει πως ”είμαστε Τούρκοι και πως συνδεόμαστε με την τουρκική κοινωνία”!
Αναλυτικά:
”Στις γενικές εκλογές που έγιναν στη χώρα μας στις 21 Μαΐου, όπως ήταν αναμενόμενο, κανένα κόμμα δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό εδρών για σχηματισμό κυβέρνησης. Σε απάντηση αυτής της κατάστασης σχηματίστηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Σαρμά. Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόωρες εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τις 25 Ιουνίου και τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου, το πολιτικό βαρόμετρο στην Ελλάδα θα είναι ιδιαίτερα καυτό αυτό το καλοκαίρι.
Στις εκλογές της 21ης Μαΐου οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης, εκπροσωπούμενοι από τέσσερις βουλευτές, μεταξύ των οποίων η Ξάνθη και η Κομοτηνή, απέκτησαν το δικαίωμα να εκπροσωπηθούν στο ελληνικό κοινοβούλιο. Φαίνεται ότι το γεγονός ότι τέσσερις στους έξι εκλεγμένους βουλευτές είναι της μειονότητας, έχει προκαλέσει μεγάλη δυσφορία σε ορισμένους κύκλους. Ας συζητήσουμε αυτό το αποτέλεσμα και τη διαδικασία από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Με την πρώτη ματιά, αυτή η αριθμητική επιτυχία στις βουλευτικές εκλογές δημιούργησε ένα αίσθημα ευτυχίας στη μειονότητα. Ωστόσο, θα ήταν ελλιπές να εξετάσουμε το ζήτημα αποκλειστικά από την οπτική της αριθμητικής επιτυχίας. Το σημαντικό σημείο στην πολιτική είναι πώς τα μέλη της μειονότητας του κοινοβουλίου, τα οποία εξουσιοδοτούνται από την εντολή που λαμβάνουν από τους ψηφοφόρους να εκπροσωπούν τα δικαιώματά τους, κατανοούν και χρησιμοποιούν αυτήν την εξουσία με βάση ηθικά κριτήρια. Ο Γερμανός κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ εξηγεί τις ιδιότητες που πιστεύει ότι ένας πολιτικός πρέπει να διαθέτει μέσω της ηθικής της ευθύνης και των πεποιθήσεων. Από την οπτική γωνία του Weber, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία από την αριθμητική επιτυχία που έχουμε πετύχει είναι η φύση και ο χαρακτήρας της πολιτικής που ασκείται. Το πολιτικό ύφος που ασπάζονται οι βουλευτές τουρκικής καταγωγής έχει την ικανότητα να εκπροσωπεί κοινωνικά αιτήματα; Πόσο ευνοεί το πολιτικό περιβάλλον για αυτό; Πιστεύω ότι αυτό είναι το κρίσιμο σημείο του θέματος.
Εδώ και λίγο καιρό, η πολιτική κουλτούρα που υφίσταται μια μετάλλαξη μέσα στη μειονότητα έχει αποξενωθεί από διαφορετικά αξιακά κριτήρια και έχει χάσει την αίσθηση της κατεύθυνσης. Φυσικά, υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό. Να σημειωθεί ότι σε αυτό παίζει ρόλο και η παθητική στάση της τουρκικής μειονότητας. Από αυτή την οπτική γωνία, αξίζει να ανατρέξουμε στις κρίσιμες διαδικασίες που διαμόρφωσαν την πολιτική των μειονοτήτων πριν από τριάντα χρόνια για να κατανοήσουμε το παρόν.
Όπως υπενθυμίζεται, η εισαγωγή ριζικής αλλαγής στον εκλογικό νόμο, επιβάλλοντας όριο 3%, δημιούργησε σημαντικό μειονέκτημα στην εκδήλωση της πολιτικής βούλησης των Τούρκων της Δυτικής Θράκης. Ο μόνος σκοπός αυτής της τερατώδους αλλαγής ήταν να φιμώσει τη φωνή της μειονότητας. Μετά από αυτήν την αλλαγή, ζητήματα προτεραιότητας στην πολιτική των μειονοτήτων αγνοήθηκαν και ωθήθηκαν στο παρασκήνιο. Διαφορετικές προσεγγίσεις, επίθετα, εικόνες και αντιλήψεις εισήλθαν στην πολιτική βιβλιογραφία, επαναπροσδιορίζοντας τις πραγματικότητες της μειονότητας. Γενικά, η τυπολογία της πολιτικής στη μειοψηφία υπέστη βαθύ μετασχηματισμό. Σύμφωνα με τις αναλύσεις που έγιναν τότε, το ζήτημα της τουρκικής μειονότητας έπρεπε να αφαιρεθεί από την πολιτική ατζέντα της Ελλάδας για να αποφευχθεί η προσοχή της διεθνούς κοινότητας. Πράγματι, το όριο του 3% το πέτυχε αυτό σε σημαντικό βαθμό.
Η πραγματικότητα των εθνικών μειονοτήτων δεν είναι μοναδική στην Ελλάδα. Σχεδόν κάθε χώρα έχει μία ή περισσότερες μειονότητες που ζουν εντός των συνόρων της. Ωστόσο, σε αντίθεση με την Ελλάδα, οι ανεπτυγμένες δημοκρατίες διασφαλίζουν την εκπροσώπηση των εθνικών μειονοτήτων εφαρμόζοντας θετικές διακρίσεις και διασφαλίζοντας βουλευτικές έδρες μέσω των συνταγμάτων τους. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη έχει ισχυρό δεσμό με την εθνική της ταυτότητα και σύνδεση με την Τουρκία. Είναι σημαντικό για τους πολιτικούς, ιδιαίτερα εκείνους που εκπροσωπούν τη μειονότητα, να κατανοήσουν αυτή τη σχέση και να ενεργήσουν ανάλογα. Ωστόσο, είναι απογοητευτικό να βλέπουμε κάποιους κύκλους να απαιτούν από την Τουρκία να παραμείνει σιωπηλή απέναντι σε διάφορες πρακτικές που περιφρονούν τα δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας και υπονομεύουν τις αρχές που καθορίζονται από τις διεθνείς συνθήκες.
Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αναγνωρίσει την τουρκική μειονότητα ως αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας της και να λάβει μέτρα για να εξασφαλίσει την πλήρη συμμετοχή της στην πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή επαρκούς εκπροσώπησης στο κοινοβούλιο, καθώς και την αντιμετώπιση των πιεστικών ζητημάτων που αντιμετωπίζει η μειονότητα, όπως η εκπαίδευση, οι υποδομές και η οικονομική ανάπτυξη.
Επιπλέον, είναι σημαντικό για τους πολιτικούς που εκπροσωπούν την τουρκική μειονότητα να δίνουν προτεραιότητα στα συμφέροντα και την ευημερία των ψηφοφόρων τους πάνω από τα προσωπικά κέρδη ή τις κομματικές σχέσεις. Θα πρέπει να εμπλακούν ενεργά με την κοινότητα, να ακούσουν τις ανησυχίες τους και να εργαστούν για την εξεύρεση βιώσιμων λύσεων για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους. Μόνο μέσα από γνήσιο διάλογο και συλλογικές προσπάθειες μπορεί η τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη να επιτύχει ουσιαστική πρόοδο και να συμβάλει στη συνολική ανάπτυξη και αρμονία της Ελλάδας.
Συμπερασματικά, τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα η εκπροσώπηση της τουρκικής μειονότητας στο κοινοβούλιο, έφεραν ελπίδα και προκλήσεις. Ενώ η αριθμητική επιτυχία είναι σημαντική, είναι εξίσου σημαντικό να εξεταστεί η φύση και ο χαρακτήρας της πολιτικής που ασκούν οι εκπρόσωποι της μειονότητας. Η εστίαση πρέπει να είναι στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουν και χρησιμοποιούν την εξουσία που τους εμπιστεύεται το εκλογικό σώμα για να εκπροσωπούν τα συμφέροντα της μειοψηφίας. Η τήρηση των ηθικών προτύπων και η επίδειξη μιας γνήσιας δέσμευσης για την αντιμετώπιση των ανησυχιών της κοινότητας θα πρέπει να είναι οι κατευθυντήριες αρχές για τους πολιτικούς στη Δυτική Θράκη. Τελικά, η προώθηση ενός πολιτικού περιβάλλοντος χωρίς αποκλεισμούς και συμμετοχών είναι ζωτικής σημασίας για την ευημερία και τη συνύπαρξη όλων των κοινοτήτων στην Ελλάδα.”
Το δημοσίευμα: