Συγκεκριμένα περισσότερες από 40 μικρές τράπεζες εξαφανίστηκαν από τον χάρτη μέσα σε μία εβδομάδα. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική σταθερότητα της Κίνας, ενώ το Πεκίνο έχει σοβαρούς λόγους για να πανικοβάλλεται.
Ενώ από το 2019 αρκετές μεσαίου μεγέθους τράπεζες έχουν καταρρεύσει, όπως και κρατικά χρηματοδοτικά ιδρύματα, ωστόσο 3.800 αγροτικές τράπεζες βρίσκονται διάσπαρτες στην κινεζική ύπαιθρο, που αποτελούν το πιο σύνθετο πρόβλημα. Κατέχουν 55 τρισεκατομμύρια γιουάν (7,5 τρισ. δολάρια) σε περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται σε κίνδυνο -το 13% του τραπεζικού συστήματος- και από καιρό έχουν κακή διαχείριση, συσσωρεύοντας τεράστια ποσά επισφαλών χρεών.
Τι αναφέρει το ρεπορτάζ:
”Η κρίση αποταμίευσης και δανείων (S&L) τρομοκρατούσε τις τράπεζες της Αμερικής για χρόνια. Ξεκινώντας από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ένας συνδυασμός επιθετικής ανάπτυξης δανεισμού, ανεπαρκών ελέγχων κινδύνων και ύφεσης ακινήτων συνέβαλαν στην κατάρρευση ή την ενοποίηση πάνω από 1.000 μικρών δανειστικών ιδρυμάτων.
Οι μικρότερες τράπεζες της Κίνας υποφέρουν τώρα από πολλές από τις ίδιες ασθένειες. Αλλά μέχρι πρόσφατα λίγοι έχουν καταρρεύσει ή συγχωνευθεί με άλλους.
Αυτό αρχίζει να αλλάζει. Την εβδομάδα που έληξε στις 24 Ιουνίου, 40 κινεζικές τράπεζες εξαφανίστηκαν καθώς απορροφήθηκαν από μεγαλύτερες.
Οι ρυθμιστικές αρχές της Κίνας ταλαιπωρούνται από διάφορες μεταρρυθμίσεις και ενοποιήσεις εδώ και χρόνια. Από το 2019 αρκετές τράπεζες μεσαίου επιπέδου έχουν καταρρεύσει. Οι ισχυροί διαχειριστές επενδύσεων και οι κρατικοί χρηματοδότες έχουν λιώσει. Αλλά οι μικρές, αγροτικές τράπεζες είναι αυτές που παρέχουν το πιο περίπλοκο πρόβλημα.
Περίπου 3.800 τέτοια ιδρύματα είναι διάσπαρτα στην κινεζική ύπαιθρο. Διαθέτουν 55 τρισεκατομμύρια γιουάν (7,5 τρισεκατομμύρια δολάρια) σε περιουσιακά στοιχεία -13% του συνολικού τραπεζικού συστήματος- και έχουν από καιρό κακοδιαχειριστεί, συγκεντρώνοντας τεράστια ποσά επισφαλών δανείων.
Πολλοί έχουν δανείσει σε κατασκευαστές ακινήτων και τοπικές κυβερνήσεις, κερδίζοντας έκθεση στην κρίση ακινήτων της Κίνας. Τα τελευταία χρόνια κάποιοι αποκάλυψαν ότι το 40% των βιβλίων τους αποτελείται από μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
Ο καθαρισμός αυτού του χάους είναι μια εξαιρετικά λεπτή δουλειά. Πολλές τράπεζες ιδρύθηκαν για να εξυπηρετούν τις μικρές επιχειρήσεις, ειδικά στις φτωχότερες περιοχές της Κίνας. Όσοι έχουν κολλήσει με τοξικά χρέη αγωνίζονται να προμηθεύσουν τις επιχειρήσεις με νέα δάνεια, τα οποία μπορούν να βλάψουν τις ευάλωτες εταιρείες και την τοπική οικονομική ανάπτυξη.
Οι μικρές τράπεζες με τις χειρότερες επιδόσεις έχουν ήδη απειλήσει την κοινωνική σταθερότητα, το κύριο μέλημα του Xi Jinping, ηγέτη της Κίνας. Η απάτη σε μεγάλη κλίμακα έκανε πολλούς να παγώσουν τις αναλήψεις το 2022, τραβώντας τους καταθέτες στους δρόμους μιας πρωτεύουσας της επαρχίας.
Αλλά η κρατική παρέμβαση είναι επίσης επικίνδυνη. Οι φήμες για στενοχώρια, αναδιάρθρωση ή εξυγίανση μπορεί να οδηγήσουν σε τράβηγμα τραπεζών.
Μια λύση ήταν η σταθερή αλλά πενιχρή ανακεφαλαιοποίηση. Οι τοπικές κυβερνήσεις εκδίδουν ομόλογα ειδικού σκοπού, τα οποία χρησιμοποιούν για πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένης της διάσωσης τραπεζών.
Αν και πέρυσι μόλις 218 δισεκατομμύρια γιουάν εσόδων πήγαν σε περιφερειακές τράπεζες, ποσό ίσο με το 1% των σταθμισμένων ως προς τον κίνδυνο περιουσιακών τους στοιχείων, ορισμένες προβληματικές επαρχίες έχουν καταβάλει περισσότερα.
Μεταξύ Δεκεμβρίου 2020 και Μαΐου του τρέχοντος έτους, η Liaoning στη βορειοανατολική Κίνα εισέφερε στις τράπεζές της το 17% των εσόδων από ομόλογα ειδικού σκοπού.
Η Liaoning βρίσκεται επίσης στο επίκεντρο αυτού που έχει γίνει πλέον ο κύριος τρόπος αντιμετώπισης της Κίνας με τις μικρές, αδύναμες τράπεζες: την εξαφάνισή τους.
Από τα 40 ιδρύματα που εξαφανίστηκαν πρόσφατα, τα 36 βρίσκονταν στην επαρχία και απορροφήθηκαν από έναν νέο δανειστή, που ονομάζεται Liaoning Rural Commercial Bank, που δημιουργήθηκε ως υποδοχή για κακές τράπεζες. Από τότε που ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο, έχουν ιδρυθεί άλλα πέντε ιδρύματα για να κάνουν παρόμοια εργασία. Αναμένονται περισσότερα.
Αυτή η ρυθμιστική πράξη εξαφάνισης πιθανότατα θα επιταχύνει. Ο S&P Global, ένας οίκος αξιολόγησης, εκτιμά ότι θα χρειαστεί μια δεκαετία για να ολοκληρωθεί το έργο.
Οι υποστηρικτές λένε ότι λιγότερες μεγαλύτερες τράπεζες θα είναι ευκολότερο για τις ρυθμιστικές αρχές να παρακολουθούν. Οι κριτικοί υποστηρίζουν ότι είναι κάτι περισσότερο από πονηρός. Ο συνδυασμός δεκάδων κακών τραπεζών, λένε, δημιουργεί μόνο μεγαλύτερες, χειρότερες τράπεζες.
Οι ρυθμιστικές αρχές διπλασιάζουν την ενοποίηση επειδή δεν διαθέτουν μηχανισμούς που θα επιτρέψουν στις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και να εγκαταλείψουν την αγορά. Κατά τη διάρκεια της κρίσης S&L, οι Αμερικανοί νομοθέτες ψήφισαν τον νόμο για τη μεταρρύθμιση, την ανάκαμψη και την επιβολή των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Αυτό δημιούργησε έναν τρόπο για να ξεπουληθούν τα περιουσιακά στοιχεία των μικρών δανειστών και βοήθησε στην επίλυση της κρίσης με τάξη. Η Κίνα έχει ψάξει έναν τέτοιο νόμο εδώ και χρόνια.
Το νομοσχέδιο, που ονομάζεται Νόμος για τη Χρηματοπιστωτική Σταθερότητα, προτάθηκε σε νομοθετική συνεδρίαση στο Πεκίνο τον Ιούνιο, αλλά καθυστέρησε για άλλη μια φορά. Αυτή η ανικανότητα είναι πλέον κοινή στη χάραξη πολιτικής της Κίνας.
Καθώς η οικονομική ανάπτυξη επιβραδύνεται περαιτέρω, οι τεχνοκράτες θα χρειαστεί να κάνουν κάτι περισσότερο από το να κουνάνε το ραβδί στα προβλήματα του χαμηλότερου κλιμακίου του τραπεζικού συστήματος.”