Τι αναφέρει η Jerusalem Post:
Η επίθεση υπογραμμίζει μια κρίσιμη πραγματικότητα: η συμμαχία μεταξύ του Ισραήλ και πολλών σουνιτικών αραβικών εθνών -που δεν δημιουργήθηκε από συγγένεια αλλά ως προπύργιο ενάντια στις επιθετικές στάσεις της Τεχεράνης- παραμένει άθικτη. Χώρες όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, η Ιορδανία, η Αίγυπτος, το Μαρόκο και, ανεπίσημα, η Σαουδική Αραβία θεωρούν ότι η απειλή από το Ιράν επισκιάζει άλλες περιφερειακές διαφωνίες. Αυτή η κοινή προοπτική για θέματα ασφάλειας, ιδιαίτερα οι πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν και η περιφερειακή ηγεμονία, υπογραμμίζει την αναγκαιότητα μιας ενιαίας στάσης έναντι των κοινών απειλών.
Η πρόσφατη αεροπορική επίθεση από το Ιράν χρησιμεύει ως έντονη υπενθύμιση του τι διακυβεύεται. Οι ενέργειες του Ιράν δεν ήταν απλώς μια προσπάθεια αποσταθεροποίησης του Ισραήλ, αλλά είχαν επίσης στόχο να σπάσουν τις αναπτυσσόμενες συμμαχίες που το Ισραήλ έχει καλλιεργήσει με τα σουνιτικά αραβικά κράτη. Αυτή η στρατηγική αντανακλά την επιθυμία της Τεχεράνης να απομονώσει το Ισραήλ, αποσπώντας ταυτόχρονα την παγκόσμια προσοχή από τις δικές της στρατιωτικές δυνατότητες και τις πυρηνικές της φιλοδοξίες.
Η στρατηγική απάντηση του Ισραήλ σε τέτοιες προκλήσεις πρέπει να είναι τόσο υπολογισμένη όσο και αποφασιστική. Σύμφωνα με τον στρατιωτικό ανταποκριτή της Post, Yonah Jeremy Bob, η πιθανή χρήση προηγμένων μαχητικών stealth F-35 από τον ισραηλινό στρατό για να διεισδύσουν βαθιά στο ιρανικό έδαφος και να στοχεύσουν βασικές πυρηνικές τοποθεσίες είναι απόδειξη των υψηλών διακυβεύσεων. Μια τέτοια επιχείρηση πιθανότατα θα συνεπαγόταν περίπλοκες προκλήσεις ναυσιπλοΐας, οι οποίες θα απαιτούσαν πιθανώς πτήσεις πάνω από εχθρικά ή αμφισβητούμενα εδάφη όπως η Συρία, το Ιράκ ή ακόμα και ο Περσικός Κόλπος.
Ωστόσο, οι επιπτώσεις οποιασδήποτε στρατιωτικής δράσης εκτείνονται πέρα από τις άμεσες τακτικές επιτυχίες. Η περιφερειακή δυναμική είναι λεπτή. Οι Συμφωνίες του Αβραάμ, που σηματοδότησε μια σημαντική αναδιάταξη στη διπλωματία της Μέσης Ανατολής, υπογραμμίζουν τη λεπτή ισορροπία της διατήρησης νέων φιλιών, αποτρέποντας ταυτόχρονα τους παραδοσιακούς αντιπάλους. Ο συντονισμός που παρατηρήθηκε στον απόηχο των επιθέσεων, που δεν εμπλέκουν μόνο το Ισραήλ αλλά και τους περιφερειακούς εταίρους του, αντικατοπτρίζει μια πολυεθνική δέσμευση για την ασφάλεια, την οποία ειρωνικά έχουν ενισχύσει οι προκλήσεις του Ιράν.
Επιπλέον, η ανάγκη του Ισραήλ να δράσει εκτείνεται πέρα από τις περιφερειακές συμμαχίες. Το εσωτερικό μέτωπο είναι εξίσου κρίσιμο. Η προσδοκία του ισραηλινού κοινού για ασφάλεια και η ευθύνη της κυβέρνησης να το διαφυλάξει δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Η πιθανή χρήση εναέριων επιθέσεων και πυραυλικών επιθέσεων καταδεικνύει μια πολυεπίπεδη προσέγγιση στην άμυνα, ενσωματώνοντας τόσο επιθετικές όσο και αμυντικές στρατηγικές.
Ενώ τα αντίποινα είναι δαπανηρά, το κόστος της αδράνειας είναι υψηλότερο
Οι κίνδυνοι κλιμάκωσης είναι υπαρκτές. Η εξελιγμένη αεράμυνα του Ιράν και η δυνατότητα για αντίποινα υπογραμμίζουν το στοίχημα που είναι εγγενές στα στρατιωτικά πλήγματα. Ωστόσο, το κόστος της αδράνειας μπορεί να είναι υψηλότερο, δεδομένης της συνεχιζόμενης επιθετικότητας του Ιράν και της προόδου στο πυρηνικό του πρόγραμμα. Η προηγούμενη απροθυμία του Ισραήλ να κλιμακώσει τις συγκρούσεις θα μπορούσε να αλλάξει, λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες απειλές που εκτείνονται πέρα από τα σύνορά του και περιλαμβάνουν σημαντικές παγκόσμιες επιπτώσεις.
Η απάντηση του Ισραήλ στην επίθεση της 14ης Απριλίου από το Ιράν πρέπει να ενσωματωθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο στρατηγικής άμυνας και γεωπολιτικής σηματοδότησης. Αυτή η αντίδραση πρέπει να ερμηνευθεί όχι απλώς ως απάντηση σε μια μεμονωμένη πρόκληση, αλλά ως ακρογωνιαίος λίθος μιας συνολικής στρατηγικής με στόχο τη διατήρηση της περιφερειακής σταθερότητας και την ενεργό αποτροπή μελλοντικών επιθετικών ενεργειών από την Τεχεράνη.
Αυτή η στρατηγική αφορά την προστασία των εθνικών συνόρων και την τήρηση των διεθνών κανόνων και των νόμων της ένοπλης σύγκρουσης, που υπογραμμίζουν τη νομιμότητα του δικαιώματος ενός έθνους να υπερασπίζεται την κυριαρχία του έναντι εξωτερικών απειλών. Καθώς το Ιράν συνεχίζει να αμφισβητεί την περιφερειακή ασφάλεια, οι στρατιωτικοί και διπλωματικοί ελιγμοί του Ισραήλ πρέπει να βαθμονομηθούν σχολαστικά για να ενισχύσουν τη θέση του χωρίς άσκοπη κλιμάκωση των συγκρούσεων.
Τα γεγονότα της 14ης Απριλίου θα πρέπει να χρησιμεύσουν ως αποφασιστική στιγμή για το Ισραήλ να επιβεβαιώσει εκ νέου τις στρατηγικές του επιταγές και να υπογραμμίσει τη δέσμευσή του στην εθνική και περιφερειακή ασφάλεια. Η απαραίτητη απάντηση από το Ισραήλ θα πρέπει να είναι ισχυρή και πολυδιάστατη, σχεδιασμένη όχι μόνο για να εξουδετερώνει τις άμεσες απειλές που θέτει η ιρανική επιθετικότητα αλλά και για να προβάλλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα τόσο στο Ιράν όσο και στη διεθνή κοινότητα. Αυτό το μήνυμα πρέπει να διατυπώνει ότι το Ισραήλ, μαζί με τους συμμάχους του, είναι πλήρως προετοιμασμένο και ικανό να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει κάθε απειλή για την ασφάλεια και τη σταθερότητά του.