Στην Βηρυτό την Τρίτη 29 Ιουλίου λίγο πριν τις οχτώ το βράδυ, όλα παρέπεμπαν σε μια ήσυχη νύχτα, εν αντιθέσει με την πραγματικότητα που γνώριζαν κορυφαία επιτελικά στελέχη της Μοσάντ την ίδια ώρα.
Πράκτορες της διαβόητης μυστικής υπηρεσίας του Ισραήλ, είχαν εντοπίσει το σπίτι που έμενε το τελευταίο διάστημα ο στρατιωτικός διοικητής της Χεζμπολάχ Φουάντ Σουκρ και αποφασίστηκε άμεσο αεροπορικό χτύπημα το οποίο σχεδόν ισοπέδωσε το κτήριο.
Πριν προλάβει να καταλαγιάσει ο θόρυβος από το χτύπημα των Ισραηλινών, τα «γεράκια» της Μοσάντ χτυπούν πάλι, αφού βρίσκουν το κτήριο που διέμενε ο πολιτικός ηγέτης της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια. Το «χτύπημα» είναι χειρουργικό αφού «αυτό» που χτύπησε μόνο το διαμέρισμα που βρισκόταν ο Χανίγια και ο σωματοφύλακας του χαρακτηρίσθηκε από τους Ιρανούς ως αερομεταφερόμενο βλήμα.
Κάτι που ελέχθη προκειμένου οι Ιρανοί να μην παραδεχθούν ποτέ ότι ομάδα εκτελεστών της Μοσάντ-η Κιντόν όπως αποκαλείται-εκτόξευσε από το έδαφος της Τεχεράνης το βλήμα ή πυροδότησε σύμφωνα με τους New York Times την τηλεχειριζόμενη βόμβα που είχαν τοποθετήσει στο διαμέρισμα του Χανίγια πριν δυο μήνες Ισραηλινοί πράκτορες.
Αυτή ήταν η πολλοστή φορά που η Μοσάντ επιχειρεί στην καρδιά του Ιρανικού κράτους, εκεί όπου έχουν λάβει χώρα κάποιες απο τις πλέον παράτολμες αποστολές της.
Την Πέμπτη έγινε γνωστό από τις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις ότι στις 13 Ιουλίου εξολοθρεύτηκε ο Μοχάμεντ Ντέιφ, ο εγκέφαλος της επίθεσης στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου του 2023, όπου 260 άτομα που συμμετείχαν στο σε μουσικό φεστιβάλ έχασαν τη ζωή τους.
Ο «Μπιν Λάντεν της Γάζας» όπως αποκαλούσαν τον Ντέιφ σκοτώθηκε μετά από αεροπορική επιδρομή σε συγκρότημα κατοικιών που ανήκε στον διοικητή της ταξιαρχίας Χαν Γιουνίς της Χαμάς στο οποίο κρυβόταν. Η Μοσάντ τον ξετρύπωσε, όπως έκανε και με δεκάδες άλλους εχθρούς του Ισραήλ, εκτελώντας απαγωγές και δολοφονίες σε χώρες της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής, αλλά και παράτολμες επιχειρήσεις σε κράτη της Αφρικής, αγνοώντας παντοτε τις όποιες συνέπειες.
Η απαγωγή του Άιχμαν και υπερπράκτορας Κοέν
Λίγα κράτη στον κόσμο, πόσο μάλλον ένα σχετικά νεοσύστατο θα τολμούσε την επιχείρηση που οδήγησε στην απαγωγή, την κράτηση και τελικά την φυγάδευση του Άντολφ Άιχμαν στο Ισραήλ. Ο εμπνευστής του Ολοκαυτώματος ζούσε στην Αργεντινή με το όνομα Ρικάρντο Κλέμεντ και όταν η Μοσάντ τον βρήκε, αποφασίστηκε η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Finale». Στο Μπουένος Άιρες κατέφτασαν από διαφορετικές χώρες οχτώ πράκτορες, όλοι με συγκεκριμένες ιδιότητες οι οποίοι νοίκιασαν σπίτι και άρχισαν να παρακολουθούν τον Ρικάρντο Κλέμεντ.
Το βράδυ της 11ης Μαΐου του 1960, σε μια άψογα στημένη επιχείρηση ο Άιχμαν απάγεται από τους πράκτορες της Μοσάντ που τον οδηγούν στο σπίτι που είχαν νοικιάσει.
Στην πόλη είναι και ο διοικητής της Μοσάντ Ίσερ Χαρέλ που έχει τον γενικό συντονισμό της παράτολμης αποστολής, η οποία ολοκληρώνεται μετά από δέκα μέρες, όταν οι Ισραηλινοί επιστρέφουν στο Τελ Αβίβ με τον διαβόητο εγκληματία πολέμου.
Λίγο αργότερα ο Έλι Κοέν κρίνεται από τον επιχειρησιακό διευθυντή της Μοσάντ Μέιρ Αμίτ, ως ο καταλληλότερος για να δράσει στην Συρία, καλυμμένος με την ιδιότητα του Άραβα επιχειρηματία. Αναπτύσσει από το 1962 στενότατους δεσμούς φιλίας με τον Αμίν Αλ Χάφεζ που ανέλαβε την εξουσία ένα χρόνο αργότερα και συναγελάζεται την ελίτ της στρατιωτικής και πολιτικής εξουσίας στην Συρία.
Η δράση του χαρίζει στο Ισραήλ απίστευτο όγκο πολύτιμων πληροφοριών, θα λάβει όμως τέλος όταν οι Συριακές μυστικές υπηρεσίες προμηθεύονται από τους Σοβιετικούς, συστήματα για τον εντοπισμό σημάτων από τους Σοβιετικούς.
Ο Κοέν συλλαμβάνεται, δικάζεται και καταδικάζεται σε θάνατο με την κατηγορία της κατασκοπείας ενώ παρά τις προσπάθειες των Ισραηλινών μέσω εκκλήσεων που υπέβαλλαν ο Πάπας και ξένοι ηγέτες, οι Σύριοι θα τον απαγχονίσουν σε δημόσια θέα στις 19 Μαίου του 1965. Ακόμη και σήμερα αρνούνται να παραδώσουν τη σωρό του στο Ισραήλ.
Η «Οργή του Θεού» στην Αθήνα
Η σφαγή των Ισραηλινών αθλητών στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου από τον «Μαύρο Σεπτέμβρη» το 1972 συγκλόνισε την υφήλιο και το Ισραήλ.
Η τότε πρωθυπουργός Γκόλντα Μέιρ αποφάσισε να αναλάβει δράση η Μοσάντ, βρίσκοντας και εκτελώντας του υπεύθυνους σε μια άκρως απόρρητη αποστολή, την οποία ελάχιστοι γνώριζαν ακόμη και μέσα στην υπηρεσία.
Ο Σβι Ραμί διοικητής της Μοσάντ εντόπισε τους στόχους των Ισραηλινών για την επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Η οργή του Θεού» που διήρκησε πάνω από είκοσι χρόνια.
Ο Μάικ Χαράρι ιδρυτής της μονάδας Κιντόν που είχε ως μόνη αποστολή την εξόντωση σε χώρες του εξωτερικού στόχων που ήταν υπεύθυνοι για τις επιθέσεις κατά του Ισραήλ, ανέλαβε την επιχείρηση.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά σκέλη της ήταν η αποστολή «Ανοιξιάτικη νεολαία» που πραγματοποιήθηκε στην Βυρητό, το βράδυ της 9ης Απριλίου του 1973.
Ήταν μια κοινή επιχείρηση της Μοσάντ και της επίλεκτης μονάδας κομάντο Σαγιερέτ Ματκάλ, η οποία έφτασε στην ακτή με ταχύπλοα που βγήκαν κοντά στην παραλία του ξενοδοχείου Sands. Εκεί τους περίμεναν με αυτοκίνητα οι πράκτορες, ενώ αρκετοί κομάντο ανάμεσά τους και ο λοχαγός τότε Εχούντ Μπαράκ, ντύθηκαν με γυναικεία ρούχα ώστε να μην κινήσουν υποψίες.
Στόχοι της επιχείρησης ήταν ο Άμπου Γιούσεφ αρχηγός επιχειρήσεων του «Μαύρου Σεπτέμβρη», ο Καμάλ Αντουάν αρχηγός επιχειρήσεων της PLO και ο Καμάλ Νάσερ, εκπρόσωπος της οργάνωσης.
Όλοι έμεναν σε ένα ζευγάρι επταώροφων κτηρίων, όμως χάρη σε μια πράκτορα της Μοσάντ οι επιδρομείς ήξεραν τα διαμερίσματα τους και ότι εκείνο το βράδυ ήταν μέσα.
Μέσα σε μισή περίπου ώρα ήταν και οι τρεις νεκροί, ενώ η επιχείρηση προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση αφού έλαβε χώρα μέσα στην καρδιά της Βηρυτού.
Δυο μέρες μετά την επιδρομή στη Βηρυτό, ένα κλιμάκιο της Κιντόν, εκτελεί στην Αθήνα τον Ζαιέντ Μουτσάσι εκπρόσωπο της Φατάχ, τοποθετώντας βόμβα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου «Αριστείδης» που έμενε.
Η πρωτεύουσα της χώρας μας έγινε ειδικά την δεκαετία του ‘80 πεδίο για τρεις τουλάχιστον στοχευμένες δολοφονίες οι οποίες σύμφωνα με τα ξένα ΜΜΕ αποδόθηκαν στη Μοσάντ.
Στις 21 Αυγούστου του 1983 δύο άνδρες που επιβαίνουν σε μοτοσικλέτα πλευρίζουν το αυτοκίνητο που μεταφέρει τον υψηλόβαθμο αξιωματούχο της Φατάχ Μαμούν Μεραίς, το οποίο είναι σταματημένο στην κίνηση. Φοράνε κράνη και χρησιμοποιούν δύο πιστόλια με σιγαστήρες για να εκτελέσουν έναν από τους αγαπημένους «υπολοχαγούς» του Γιάσερ Αραφάτ.
Σχεδόν τρία χρόνια μετά, στις 10 Ιουνίου του 1986, ο Καλίντ Αχμέντ Ναζάλ, επιτελικό στρατιωτικό στέλεχος της PLO, βγαίνει χαλαρός από το ξενοδοχείο του στην Αθήνα.
Δύο άνδρες τον πλησιάζουν γρήγορα και εκτελούν με δέκα σφαίρες στο κεφάλι και στο πρόσωπο τον άνθρωπο που είχε απαγάγει 22 Ισραηλινούς μαθητές και 3 δασκάλους που ήταν με τα παιδιά, τους οποίους σκότωσε.
Όπως έγινε γνωστό αμφότεροι οι πράκτορες είχαν εισέλθει με πλαστά διαβατήρια στην Ελλάδα, από όπου αναχώρησαν άμεσα. Τρεις μήνες μετά η Μοσάντ χτυπάει ξανά στην πρωτεύουσα της χώρας μας, όπου είχε καταφύγει κυνηγημένος από την μυστική υπηρεσία του Ισραήλ, ο Μουνζέρ Αμπού Γκαζάλα, ηγέτης του στρατιωτικού συμβουλίου της PLO.
Οι Ισραηλινοί τον εντοπίζουν και αυτή την φορά αποφεύγουν την εκτέλεση με όπλο, επιλέγοντας να παγιδεύσουν το αυτοκίνητό του, το οποίο ανατινάζουν στις 21 Οκτωβρίου, την ώρα που ο Γκαζάλα το οδηγούσε σε ένα δρόμο της Νέας Σμύρνης.
Η επιδρομή στο Έντεμπε και οι σοκολάτες του Χαντάντ
Η εξωφρενική ικανότητα των Ισραηλινών σε μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις ακόμη και με αποστολές επίλεκτων κομάντο σε ξένο κράτος αποδείχτηκε στην πολυσυζητημένη επιδρομή στο Έντεμπε της Ουγκάντας.
Στις 27 Ιουνίου του 1976 η πτήση της Air France από το Τελ Αβίβ για Παρίσι με ενδιάμεσο στόχο την Αθήνα, απογειώνεται από την Αθήνα και λίγη ώρα μετά τέσσερις αεροπειρατές καταλαμβάνουν το αεροσκάφος. Αυτό καταλήγει στο Έντεμπε της Ουγκάντα την οποία κυβερνούσε ο δικτάτορας Ίντι Αμίν και οι αεροπειρατές πέρα από τα λύτρα των 5.000.000 ζητούν και την απελευθέρωση 53 κρατουμένων.
Το Ισραήλ που μέχρι τότε δεν διαπραγματευόταν με τρομοκράτες το πράττει ενώ η Μοσάντ μαζεύει πολύτιμες πληροφορίες και οι στρατιωτικοί άρχισαν να σχεδιάζουν μια επιχείρηση απελευθέρωσης.
Σταδιακά οι αεροπειρατές απελευθέρωσαν 148 ομήρους που έδωσαν πολύτιμα στοιχεία για τον χώρο κράτησης των υπολοίπων, ενώ οι Σαγιερέτ Ματκάλ έκαναν «πρόβα» έχοντας «στήσει» τους χώρους του αεροδρομίου, το οποίο είχαν σχεδιάσει Ισραηλινοί αρχιτέκτονες οι οποίοι παραχώρησαν τα σχέδια.
Το απόγευμα της 3ης Ιουλίου του 1976, τέσσερα μεταγωγικά αεροπλάνα αναχωρούν για το Έντεμπε, έχοντας την άδεια της Κένυας να ανεφοδιαστούν στο έδαφός της.
Στις 23.30 προσγειώθηκαν με ανοιχτές τις μπουκαπόρτες στο Έντεμπε και οι κομάντος έβγαλαν έξω μια λιμουζίνα Mercedes η οποία έμοιαζε με αυτήν του Ίντι Αμίν και κάποια τζιπ ως συνοδευτικά.
Οι φρουροί νομίζουν ότι έρχεται ο δικτάτορας για να δει τους ομήρους και οι Ισραηλινοί τους πιάνουν στον ύπνο και τους εκτελούν άμεσα, ενώ μέσα σε τρία λεπτά φτάνουν στο κτήριο που κρατούνταν οι όμηροι. Στην ανταλλαγή πυρών σκοτώνονται επτά από τους δέκα τρομοκράτες, τρεις όμηροι και ο αντισυνταγματάρχης Γιονατάν Νετανιάχου, αδερφός του σημερινού πρωθυπουργού που ήταν επικεφαλής των Ισραηλινών κομάντο.
Η είδηση της απελευθέρωσης των ομήρων και της τολμηρής επιχείρησης, έκανε το γύρο του κόσμου, εν αντιθέσει με μια άλλη κίνηση της Μοσάντ η οποία έγινε γνωστή πολλά χρόνια απο την στιγμή που πραγματοποιήθηκε.
Αφορούσε τον θάνατο του Γουάντι Χαντάντ, που είχε σχεδιάσει την αεροπειρατεία στο Έντεμπε ενώ συνεργάστηκε με τον «Κάρλος το Τσακάλι» για την επιδρομή στην ετήσια συνέλευση του ΟΠΕΚ στη Βιέννη.
Ο Χαντάντ πέθανε το 1978 σε νοσοκομείο της Γερμανίας όπου νοσηλευόταν με λευχαιμία, αλλά σύμφωνα με πλείστα δημοσιεύματα από το 2006 και μετά δεν τον σκότωσε η ασθένειά του. Η Μοσάντ τον κυνηγούσε χρόνια αλλά δεν μπορούσε να τον πλησιάσει, οπότε επέλεξε έναν κυριολεκτικά «γλυκό» θάνατο, γνωρίζοντας την τρελή αδυναμία που είχε ο Παλαιστίνιος στις Βέλγικες σοκολάτες.
Του έστειλαν δύο κουτιά στα οποία τα σοκολατάκια είχαν εμποτιστεί με ένα μη ανιχνεύσιμο δηλητήριο, το οποίο είχε αργή δράση ώστε κανείς να μην υποψιαστεί τίποτε και όπως ήταν αναμενόμενο ο Χαντάντ δεν αντιστάθηκε.
Λίγες ημέρες μετά πέθανε ενώ σύμφωνα με το βιβλίο «Rise and Kill First: Th secret history of Israel’s target assassinations» του Ρόνερ Μπέργκμαν ένας πράκτορας της Μοσάντ που είχε διεισδύσει βαθιά στο στενό περιβάλλον του, άλλαξε την οδοντόκρεμα του με μια ακριβώς ίδια.
Η καινούργια περιείχε μια τοξίνη κατασκευασμένη στο Ινστιτούτο Βιολογικών Ερευνών η οποία έμπαινε στο αίμα του κάθε φορά που βούρτσιζε τα δόντια του.
Όποια από τις δύο εκδοχές και αν ισχύει ο Γουάντι Χαντάντ υπέφερε από φρικτούς πόνους τα τελευταία 24ωρα της ζωής του και τα ουρλιαχτά του ακούγονταν σε όλο το νοσοκομείο.
Το χτύπημα στο Ντουμπάι
Τον Ιανουάριο του 2010 η Μοσάντ εκτέλεσε μια από τις πλέον παράτολμες επιχειρήσεις της, προκειμένου να εκτελέσει τον Μαχμούντ Αλ Μαμπχούχ, ηγετικό στέλεχος της Χαμάς και επικεφαλής των επιχειρήσεων της Ισλαμικής οργάνωσης για την ασφαλή μεταφορά ιρανικών όπλων στη Λωρίδα της Γάζας.
Η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ γνώριζε πολλούς μήνες το προγραμματισμένο ταξίδι της «Αλεπούς» στο Ντουμπάι και σχεδίασε μια επιχείρηση στην οποία θα λάμβαναν μέρος τριάντα επιχειρησιακοί πράκτορες, οι οποίοι έκαναν ήδη πρόβες σε ξενοδοχείο του Τελ Αβίβ.
Στις αρχές εκείνου του Γενάρη ο τότε διοικητής της Μοσάντ Μέιρ Νταγκάν, ενημέρωσε τον πρωθυπουργό Νετανιάχου για να πάρει την έγκρισή του.
Στα μέσα του μήνα οι τριάντα πράκτορες έφτασαν στο Ντουμπάι, από την Ζυρίχη, τη Ρώμη, τη Φρανκφούρτη και το Παρίσι γνωρίζοντας την ακριβή ώρα άφιξης του Μαμπχούχ στις 18 του μήνα και το ξενοδοχείο που θα κατέλυε.
Τον περίμεναν και μάλιστα δύο από αυτούς τον ακολούθησαν για να δουν ποιο δωμάτιο του έδωσαν και όταν μπήκε στο 230, αυτοί κατέβηκαν στη ρεσεψιόν και νοίκιασαν το 237, που ήταν η βάση τους.
Οι ομάδες των πρακτόρων εναλλάσσονταν ώστε ο στόχος που πρόσεχε πάρα πολύ αφού ήξερε ότι το Ισραήλ τον ήθελε νεκρό, να μην υποψιαστεί ότι τον παρακολουθούν.
Στις 19 Ιανουαρίου το απόγευμα, όταν ο Μαμπχούχ επέστρεψε στο δωμάτιο του, δύο τουλάχιστον πράκτορες τον περίμεναν μέσα και όταν εισήλθε δέχτηκε ισχυρή εκκένωση ηλεκτρικού ρεύματος με taser που του προκάλεσε αναφυλαξία και τον οδήγησε στο θάνατο.
Οι πράκτορες της Mossad έφυγαν κλειδώνοντας από μέσα το δωμάτιο του και αφήνοντας στην πόρτα το «Μην ενοχλείτε», κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα η σορός της νεκρής «Αλεπούς» να βρεθεί αργά την επόμενη μέρα, από υπάλληλο του ξενοδοχείου.
Οι Ισραηλινοί πράκτορες είχαν ήδη αναχωρήσει με διαφορετικές πτήσεις για διαφορετικούς προορισμούς με τελική κατάληξη το Τελ Αβίβ.
Παρότι η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για θάνατο από φυσικά αίτια, ο αρχηγός της Αστυνομίας του Εμιράτου ήταν αυτός που αποκάλυψε μετά απο ενδελεχείς έρευνες ότι το Ισραήλ και η Μοσάντ ήταν πίσω από την δολοφονία του Μαμπχούχ.
Τόνισε μάλιστα λίγες ημέρες αργότερα ότι καλό θα ήταν η Χαμάς να ερευνήσει σε τι βάθος έχουν διεισδύσει οι Ισραηλινοί στην οργάνωση, ώστε να γνωρίζουν τις κινήσεις των ηγετικών της στελεχών.
Στην καρδιά του Ιράν
Το ίδιο βαθιά φαίνεται ότι έχουν μπει και στην καρδιά του Ιράν, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, στο οποίο έχουν καταφέρει συντριπτικά χτυπήματα.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ήταν αυτό στο οποίο εκτελέστηκε ο επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος Μοχσέν Φαχριζαντέχ, καθ’ οδόν προς την εξοχική του κατοικία
Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά για την δολοφονία του Ιρανού επιστήμονα σε μια εκτέλεση που φέρει την σφραγίδα των Ισραηλινών Μυστικών Υπηρεσιών.
Σύμφωνα με πρώην στελέχη της CIA,της MI6 αλλά και της Ρωσικής FSB όπως εξάγεται από πληροφορίες και δημοσιεύματα η θεωρία του αυτόματου τηλεχειριζόμενου όπλου και του μοναχικού εκτελεστή που πάτησε το κουμπί από απόσταση είναι τουλάχιστον αστεία.
Απλά βόλευε πάρα πολύ καλά τους Ιρανούς, οι οποίοι δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι πάνω από πενήντα πράκτορες της Μοσάντ ενεπλάκησαν στην δολοφονία του Φαχριζαντέχ.
Ο Μαρκ Πολυμερόπουλος πρώην επικεφαλής των απόρρητων επιχειρήσεων της CIA σε Ευρώπη και Ασία μιλώντας τότε στο protothema.gr ήταν κατηγορηματικός: «Μια επιχείρηση τέτοιου μεγέθους και σύλληψης χρειάζεται μήνες ή και χρόνια για να σχεδιαστεί και να εκτελεστεί. Δεν είναι μια αποστολή που μπορεί να γίνει με το πάτημα ενός διακόπτη»
Την άποψη του Πολυμερόπουλου συμμερίζονται και άλλοι πρώην συνάδελφοί του στην CIA, οι οποίοι πιστεύουν ότι αυτή η δολοφονία γράφει Κιντόν στην ούγια!
«Πιστεύω» κατέληγε τότε ο Πολυμερόπουλος «ότι η εκτέλεση του Φαχριζαντέχ περιελάμβανε μια πλειάδα πρακτόρων επί Ιρανικού εδάφους. Υπήρξε σίγουρα ιδιαίτερη εκπαίδευση και ένα τέτοιο επίπεδο πολυπλοκότητας στην εκτέλεσή της που λίγες μυστικές υπηρεσίες μπορούν να φέρουν εις πέρας».
Και οι δώδεκα ήταν αόρατοι
Στην περίπτωση του Ιρανού επιστήμονα τουλάχιστον δώδεκα πράκτορες της Κιντόν η οποία στο σύνολό της αριθμεί περί τα 75 άτομα, όλα με προϋπηρεσία στους Σαγιερέτ Ματκάλ, την πιο επίλεκτη στρατιωτική μονάδα του Ισραήλ, έλαβαν μέρος στην εκτέλεση του.
Ελάχιστα στοιχεία έχουν διαρρεύσει όλα αυτά τα χρόνια για την συγκεκριμένη ομάδα της Μοσάντ, τα μέλη της οποίας πρέπει να διαθέτουν εμπειρία χρόνων σε ειδικές επιχειρήσεις εντός και εκτός συνόρων, ενώ η εκπαίδευσή τους στην έρημο του Νεγκέβ διαρκεί δύο χρόνια.
Μετά γίνονται μέλη της πιο «αόρατης» ελίτ εκτελεστών και τα ονόματα τους είναι γνωστά σε ελάχιστα επιτελικά στελέχη της Μοσάντ, έτσι ώστε να αποφευχθεί η οποιαδήποτε ταυτοποίηση τους στην περίπτωση που κάτι πάει στραβά.
Σύμφωνα με πληροφορίες είχαν «προβάρει» την επιχείρηση για τον Φαχριζαντέχ πάνω από έξι μήνες στην έρημο της Νεγκέβ, όπου οι Ισραηλινοί έχουν στήσει ολόκληρη πόλη και δρόμους για εξάσκηση σε επιχειρήσεις τέτοιας δυσκολίας.
Όσο για το περίφημο τηλεχειριζόμενο όπλο που επικαλούνται οι Ιρανοί μπορεί να υπήρχε, όχι όμως για να βάλλει κατά του πυρηνικού επιστήμονα αλλά για να προκαλέσει την απαραίτητη σύγχυση και τον τρόμο στους φρουρούς του.
Στην ομάδα φέρεται να υπήρχαν τουλάχιστον δύο ελεύθεροι σκοπευτές ακροβολισμένοι ένθεν κι ένθεν, ώστε να παρέχουν κάλυψη στους υπόλοιπους που επιτέθηκαν στα δύο οχήματα.
Ο Φαχριζαντέχ εκτελέσθηκε όταν σύρθηκε έξω από το αυτοκίνητο του με σφαίρες στο κεφάλι από τον αρχηγό της ομάδας, ενώ οι εκτελεστές της Κιντόν δεν πείραξαν την σύζυγό του.
Κανείς από τους Ισραηλινούς δεν έπαθε τίποτε και έφυγαν ανατινάζοντας το περίφημο πλέον φορτηγάκι που επικαλούνται οι Ιρανοί, οι οποίοι δέχτηκαν ξανά χτύπημα μέσα στην καρδιά της Τεχεράνης.
protothema.gr