Η ανάγκη άμεσων αποφάσεων προκειμένου να προχωρήσει η εξοπλιστική ενίσχυση του στόλου του Πολεμικού Ναυτικού είναι επιβεβλημένη.
Οι τελευταίες εξελίξεις άλλωστε σε όλα τα ανοιχτά «μέτωπα» που έχει το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό επιβεβαιώνουν το σύνολο όσων έχει αναφέρει τους τελευταίους μήνες το Onalert.gr.
Ήδη η «κλεψύδρα» έχει σχεδόν αδειάσει με το ενδεχόμενο στις αρχές της ερχόμενης δεκαετίας, εκεί που στοχεύει δηλαδή η ατζέντα 2030, το αήττητο Πολεμικό Ναυτικό να κινδυνεύει να έχει απωλέσει μεγάλο μέρος της ισχύος του και να υπολείπεται δραματικά στην ισορροπία δυνάμεων έναντι του τουρκικού στόλου, αφού κινδυνεύει να διαθέτει στη «φαρέτρα» του μόλις τρεις καινούργιες κύριες μονάδες επιφανείας, δηλαδή τις γαλλικές FDI-HN (Belharra) και τέσσερις εκσυγχρονισμένες φρεγάτες ΜΕΚΟ.
Αν «ναυαγήσει» και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού Μέσης Ζωής των φρεγατών κλάσης «ΥΔΡΑ», αυτές θα παραμείνουν πολεμικά πλοία με ελάχιστη ισχύ στο σύγχρονο επιχειρησιακό περιβάλλον, την ίδια ώρα που θεωρείται αδύνατο σε έξι χρόνια να επιχειρούν ακόμη οι φρεγάτες «S». Ακόμα και στην περίπτωση που το Πολεμικό Ναυτικό καταφέρει να διατηρήσει κάποιες σε υπηρεσία, τότε θα πρόκειται περί άθλου με αυτά τα πλοία να αποτελούν πλέον εύκολους στόχους ειδικά σε επιθέσεις κορεσμού.
Ο αρχικός σχεδιασμός του ΠΝ στο προσκήνιο
Από την άλλη, ο στόλος των γειτόνων θα αποτελείται σύμφωνα με τον σχεδιασμό του τουρκικού επιτελείου, ο οποίος ήδη υλοποιείται, από 22 κύριες μονάδες επιφανείας, όπως φρεγάτες και κορβέτες, με τις περισσότερες να είναι καινούργιες και τις υπόλοιπες εκσυγχρονισμένες, ενώ τα τουρκικά ναυπηγεία θα έχουν τη δυνατότητα κατασκευής και νέων πλοίων ώστε να διατηρούν πολύ ψηλά την «οροφή» ναυτικών δυνάμεων. Απέναντι σε τόσο μεγάλο στόλο, ο οποίος θα έχει στο οπλοστάσιο του και τουλάχιστον 14 υποβρύχια, μεταξύ των οποίων έξι πανίσχυρα Type 214, δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης, παρά την τεχνολογική υπεροχή των φρεγατών Belharra.
Aν και ο αρχικός σχεδιασμός για την εξοπλιστική ενίσχυση του ελληνικού Στόλου αφορούσε πέρα από τον εκσυγχρονισμό Μέσης Ζωής των τεσσάρων φρεγατών MEKO, την ενεργοποίηση της option για την 4η φρεγάτα Belharra με ταυτόχρονη ενεργοποίηση του προγράμματος ναυπήγησης 3+1 κορβετών σε ελληνικά ναυπηγεία, στην πορεία όλα άλλαξαν.
Η ενεργοποίηση του όρου για ναυπήγηση της 4ης Belharra με κόστος 1 δισεκ. ευρώ δεν πραγματοποιήθηκε εντός της προθεσμίας, με το ενδιαφέρον να στρέφεται στο πρόγραμμα των κορβετών καθώς οι διαπραγματεύσεις με Γάλλους για τις Gowind και Ιταλούς για τις Doha βρίσκονταν σε προχωρημένο στάδιο.
Η «ενδιάμεση λύση» των LCS
Ωστόσο, για δημοσιονομικούς λόγους και το συγκεκριμένο πρόγραμμα μπήκε στον «πάγο» και αναζητήθηκε «ενδιάμεση λύση» σε μεταχειρισμένα πλοία προκειμένου να κερδηθεί χρόνος και να βρεθούν πόροι για ναυπηγήσεις καινούργιων πλοίων. Αν και από την αρχή το Ναυτικό Επιτελείο είχε εκφράσει σοβαρές ενστάσεις με δεδομένο ότι η «έρευνα αγοράς» έδειχνε πως δεν υπάρχουν άμεσα διαθέσιμα μεταχειρισμένα πλοία, τα οποία θα μπορούν να σταθούν επιχειρησιακά έναντι των απειλών στην περιοχή, η πρόταση για δωρεάν παραχώρηση αμερικανικών LCS άρχισε να κερδίζει έδαφος.
Αυτό έγινε χωρίς κανείς να γνωρίζει με βεβαιότητα την κατάσταση των προσφερόμενων πλοίων, τη διαμόρφωση τους, το κόστος επισκευής τους αλλά και παραχώρησης τους, αλλά ούτε καν το χρονοδιάγραμμα παράδοσης, ενώ φυσικά, παρά την ανυπόστατη φημολογία, ουδέποτε είχαν κληθεί επίσημα τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού για να επιθεωρήσουν τα προσφερόμενα πλοία, έως και όταν γνωστοποιήθηκε η πρόθεση των ΗΠΑ μέσω της επιστολής Mπλίνκεν.
Τελικά, τα πλοία τα οποία διέθεταν οι Αμερικανοί, ήταν οι παροπλισμένες Μονάδες με τα γνωστά μηχανολογικά προβλήματα με αποτέλεσμα το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό να τα απορρίψει και να ζητήσει τα Πλοία Παράκτιων Επιχειρήσεων σε υπηρεσία, αναφέροντας ενδεικτικά τις LCS 13, LCS 15, LCS 17 και LCS 19, μονάδες οι οποίες όπως αποδείχθηκε δεν παραχωρούνται τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια.
Έτσι, όλα δείχνουν ότι έπειτα από δύο χρόνια στασιμότητας επιστρέφουμε στον αρχικό σχεδιασμό με δεδομένο ότι και το πρόγραμμα φρεγατών κλάσης Constellation θα καθυστερήσει με τα πρώτα πλοία να παραλαμβάνονται από το U.S Navy εντός της επόμενης δεκαετίας, ενώ την ίδια ώρα μεγάλη είναι και η καθυστέρηση στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού Μέσης Ζωής των φρεγατών ΜΕΚΟ, ένα πρόγραμμα το οποίο πλέον όχι απλά είναι «must» για το Πολεμικό Ναυτικό αλλά και χρονικά σε απόλυτα οριακό σημείο.
Πηγή: Κώστας Σαρικάς/ Onalert.gr