Εδώ και λίγες ώρες η Ελλάδα γίνεται για ακόμα μια φορά στόχος της επιθετικότητας της Τουρκίας, η οποία καταφεύγει στην στρατηγική επιλογή της χρήσης υβριδικών μέσων, προκειμένου να πετύχει την εξουθένωση της ελληνικής πλευράς. Μέσα σε λίγες ώρες η τουρκική πολεμική αεροπορία πραγματοποίησε πάνω από 100 παραβιάσεις, ενώ παράλληλα προέβη σε 41 υπερπτήσεις πάνω κατοικημένες νήσους του Αιγαίου.
Ταυτόχρονα και σύμφωνα με ανοικτές πηγές, η Τουρκία προσπαθεί να εγείρει θέμα καταπάτησης των δικαιωμάτων των μουσουλμάνων της Θράκης, μέσω των διαφόρων τουρκικών οργανώσεων, ενώ παράλληλα, εξαπολύει κατηγορίες εναντίων του Ελληνικού Λιμενικού και της Frontex, όσον αφοράτο ζήτημα των επαναπροωθήσεων παράνομων μεταναστών προς τις τουρκικές ακτές. Αυτό που παρατηρείται εδώ είναι πως η Άγκυρα επιδιώκει να εργαλειοποιήσει γεωστρατηγικά του πυλώνες της Πληροφορίας και της Άμυνας/Ασφάλειας.
Αυτό το κάνει συνδυαστικά αφενός, και αφετέρου «πατώντας» ανάμεσα στις γκρίζες ζώνες της σύγκρουσης, και της διεθνούς νομιμότητας. Η τακτική αυτή αποτελεί το κύριο δόγμα της Τουρκίας, η οποία μέσω του συμβουλίου εθνικής ασφαλείας της, έχει θέσει ως στόχο την δημιουργία ντε φάκτο καταστάσεων, ώστε να τις αξιοποιήσει μετά στο τραπέζι του διαλόγου όπως λένε οι ιθύνοντες της.
Η νομαδικού τύπου και σύλληψης, στρατηγική που ακολουθεί η Άγκυρα δικαιολογείται και από το γεγονός ότι διαβλέπει πως το ζήτημα της παροχής μαχητικών από τις ΗΠΑ, πιθανώς να μπλοκαριστεί από το Κογκρέσο, καθώς η πίεση που ασκείται στα αρμόδια όργανα φαίνεται πως έχει αποτέλεσμα.
Παράλληλα στην Τουρκία γνωρίζουν πολύ καλά πως ο χρόνος κυλάει κατά τους, εφόσον η ελληνική πλευρά εξοπλίζεται όλο και περισσότερο τόσο σε στρατηγικούς εξοπλισμούς(φρεγάτες FDI, Ραφάλ), όσο και σε μικρότερα προγράμματα ανταλλακτικών και πυρομαχικών.
Επομένως οι Τούρκοι διαβλέπουν πως μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα δεν θα μπορούν να αντιπαρατεθούν με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, ενώ δείχνουν ήδη να είναι πολύ ευαίσθητοι σε περίπτωση απωλειών. Επομένως γίνεται απόλυτα κατανοητό, πως η προσφυγή σε υβριδικές τακτικές αποτελεί τον μοναδικό τρόπο για την Τουρκία, προκειμένου να προκαλέσει φθορά και και τριβή της ελληνικής ισχύος, συνεπικορούμενη και από τα γεγονότα στο πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας, των οποίων τα απόνερα διαφαίνονται στα ενεργειακά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.
Σε κάθε περίπτωση, η Τουρκία φαίνεται πως έχει ενσωματώσει στο στρατηγικό της πλαίσιο τις υβριδικές τακτικές κρατών όπως η Ρωσία, το Ιράν, και η Κίνα, οι οποίες δύνανται να προκαλέσουν ασύμμετρες προκλήσεις, και εκεί σαφώς έγκειται και το επιπέδο ετοιμότητας που πρέπει να επιδείξουν οι ελληνικές υπηρεσίες. Ο γείτονας ακολουθεί την τακτική της παραπλάνησης ως προς τις ικανότητες, επιδιώκοντας να μας καταδείξει πως είναι πιο ισχυρός από όσο πραγματικά είναι.
Η ελληνική εμπειρία έχει δείξει πως ο δρών επί των μικρασιατικών παραλίων δεν πρέπει ούτε να υποτιμάται ούτε να υπερτιμάται. Συμπερασματικά καταλήγουμε στο γεωπολιτικό συμπέρασμα πως όσο η Ελλάδα θα επιδιώκει, μέσω της τωρινής συγκυρίας, να αναβαθμιστεί σε ενεργειακό και εμπορευματικό κόμβο της περιοχής, τόσο περισσότερο θα παραγκωνίζεται η Τουρκία ως αποσταθεροποιητικός παράγων. Και αυτό είναι που ερεθίζει τον αντίπαλο, και ταυτόχρονα αναγκάζει εμάς να λειτουργήσουμε όσο πιο δυναμικά και αποτελεσματικά γίνεται.