Ο λόγος για το ψωμί… ως ψωμάκι, που παράγοντες της αγοράς βλέπουν να φτάνει στην πιο απλή μορφή του ακόμα και τα 3 ευρώ το κιλό και που ήδη οι καταναλωτές αγοράζουν απο 2,60 και πάνω.
Όσο για τα ψωμιά με ειδικά άλευρα, όπως το ζεας αλλά και τα πολύσπορα και άλλα ειδικά ψωμιά, εκεί οι τιμές δεν… πιάνονται.
Και όμως, όσο και να έχει ο καταναλωτής θα κάνει τα πάντα για να το αγοράσει, αφού είναι το πιο βασικό είδος στο τραπέζι, αλλά και πανταχού παρών στην καθημερινότητά μας.
Σήμερα στα αρτοποιεία ο καταναλωτής «στενάζει» με τις αυξήσεις στο ψωμί, μία λόγω ρωσικής εισβολής και μία λόγω πληθωρισμού.
Πάντως και μετά τις εκλογές του 1985 και πάλι ο καταναλωτής στέναζε και διεκδικούσε ΑΤΑ, αυξήσεις δηλαδή. Ακριβώς όπως και σήμερα, που το ψωμί τείνει να γίνει είδος πολυτελείας.5
Για να καταλάβουμε το άλμα στην τιμή, αρκεί να πάμε στο 1985:
–1981: 565 δρχ (1,68€) 23,5 (0,07€/κιλό)
–1985: 1422 δρχ (4,17€) 27,8 (0,15€/κιλό)
–2023: 34,84€ 13,4 (2,60€/κιλό)
Καταγγελίες πως το αλεύρι αυξήθηκε, αν και το σιτάρι έπεσε σχεδόν στη μισή τιμή
Την ίδια ώρα, αίσθηση προκαλεί πως υπάρχουν πρώτες ύλες που όχι μόνο δεν ακρίβυναν, αλλά φτήνυναν αφού όπως αναφέρουν αγρότες οι αλευρόμυλοι πέρυσι αγόρασαν στάρι 50 λεπτά, φέτος 32-33 κατά μ.ό.
Από την άλλη οι αρτοποιοί, που είναι ο τελευταίος κρίκος πριν τον καταναλωτή πέρα από τις πρώτες ύλες που αγοράζουν πανάκριβα, έχουν και αυξημένο ενεργειακό κόστος.
Και βέβαια το πρόβλημα για τον καταναλωτή είναι μεγαλύτερο, αφού παρατηρούνται αυξήσεις όχι μόνο στο ψωμί, αλλά σε όλα τα είδη, εξανεμίζοντας το διαθέσιμο εισόδημα.