Καθώς το Πακιστάν γιόρταζε το Eid φέτος, οι δρόμοι του Μπαλουχιστάν βάφτηκαν κατακόκκινοι – όχι με τις χαρούμενες αποχρώσεις των εορτασμών αλλά με το αίμα αθώων διαδηλωτών.[1] Ο λαός των Μπαλόχ, που λαχταρούσε για απαντήσεις για τα βίαια εξαφανισμένα αγαπημένα του πρόσωπα, βγήκε στους δρόμους σε μια ισχυρή επίδειξη αντίστασης ενάντια στη βαρβαρότητα και την απάθεια του πακιστανικού κράτους. Ωστόσο, αντί να αντιμετωπιστούν με συμπόνια, αντιμετώπισαν μια σκληρή καταστολή που έχει γίνει εμβληματικό των δρακόντειων πολιτικών του Πακιστάν στο Μπαλουχιστάν. Οι Baloch έχουν υποστεί εδώ και καιρό εξαναγκαστικές εξαφανίσεις, εξωδικαστικές δολοφονίες και συστηματική εκστρατεία καταπίεσης από τις δυνάμεις ασφαλείας του Πακιστάν.[2] Αυτή η κυριαρχία του τρόμου, που καλύπτεται με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, έχει αφήσει αμέτρητες οικογένειες συντετριμμένες, με τα αγαπημένα τους πρόσωπα να χάνονται στην άβυσσο των διαβόητων υπηρεσιών πληροφοριών του Πακιστάν. Οι πρόσφατες διαδηλώσεις ήταν μια απελπισμένη κραυγή για βοήθεια, μια έκκληση για την ασφαλή επιστροφή των εξαφανισμένων και ένα τέλος στις βαριές τακτικές του κράτους.
Ωστόσο, οι πακιστανικές αρχές απάντησαν με χαρακτηριστική αδιαφορία και εχθρότητα. Αντί να αντιμετωπίσουν τις νόμιμες ανησυχίες του λαού των Μπαλόχ, κατέφυγαν στη ωμή βία, εξαπολύοντας ένα κύμα βίας εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών. Δακρυγόνα έπεσαν βροχή σε οικογένειες που ζητούσαν απαντήσεις, ρόπαλα έπεσαν βροχή σε όσους αναζητούσαν δικαιοσύνη και η εκκωφαντική σιωπή του κράτους έπνιξε τις αγωνιώδεις κραυγές των καταπιεσμένων. Αυτή η βάναυση καταστολή της διαφωνίας αποκαλύπτει την υποκρισία που βρίσκεται στο επίκεντρο των ισχυρισμών του Πακιστάν ότι είναι δημοκρατικό έθνος. Πώς μπορεί μια χώρα που υπερηφανεύεται για τη δέσμευσή της στα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου να κάνει τα στραβά μάτια στη συστηματική παραβίαση των θεμελιωδών ελευθεριών του λαού των Μπαλόχ; Το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη – όλα κατοχυρωμένα στο σύνταγμα του Πακιστάν – έχουν καταπατηθεί στο Μπαλουχιστάν ατιμώρητα.
Φωνές Διαμαρτυρίας
Οι Baloch έχουν χαρακτηριστεί τρομοκράτες, τα εύλογα παράπονά τους απορρίφθηκαν καθώς οι φασαρίες των αυτονομιστών και οι διαμαρτυρίες τους συναντήθηκαν με σκληρή στρατιωτική απάντηση. Αυτή η αφήγηση που διαιωνίζεται από το πακιστανικό κατεστημένο επιδιώκει να απονομιμοποιήσει τον αγώνα των Μπαλόχ και να δικαιολογήσει τις σιδερένιες πολιτικές του κράτους. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι οι Baloch αγωνίζονται για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, για το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια και χωρίς φόβο εξαφάνισης ή εξώδικης εκτέλεσης. Η Επιτροπή Baloch Yakjehti (BYC), μια εξέχουσα ομάδα υπεράσπισης, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των διαμαρτυριών, ενισχύοντας τις ανησυχίες του λαού των Baloch και απαιτώντας λογοδοσία από τις αρχές.[3] Η επιμονή του BYC στη συγκεκριμένη δράση για την αντιμετώπιση των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων αντανακλά την αυξανόμενη απογοήτευση και την απογοήτευση μεταξύ του πληθυσμού του Μπαλουχιστάν. Οι εκκλήσεις της επιτροπής για δικαιοσύνη και διαφάνεια έχουν απήχηση σε πολλούς που έχουν επηρεαστεί άμεσα από τη βία και την καταστολή που χρηματοδοτείται από το κράτος. Οι πρόσφατες διαδηλώσεις έριξαν για άλλη μια φορά τα φώτα της δημοσιότητας στη δεινή κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Μπαλουχιστάν, μια περιοχή που εδώ και καιρό παραμελήθηκε και περιθωριοποιήθηκε από το πακιστανικό κράτος. Ο κόσμος δεν μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια στα δεινά του λαού των Μπαλόχ, ούτε μπορεί να μείνει σιωπηλός μπροστά στην κατάφωρη περιφρόνηση του Πακιστάν για τους διεθνείς νόμους και τις συμβάσεις.
Εν μέσω του ευρύτερου πλαισίου των συνεχιζόμενων διαδηλώσεων του Μπαλουχιστάν, το διδακτικό και μη διδακτικό προσωπικό του Πανεπιστημίου του Μπαλουχιστάν στην Κουέτα έχουν προσθέσει τις φωνές τους στη χορωδία της δυσαρέσκειας. Σύμφωνα με μια έκθεση της Dawn με έδρα το Πακιστάν, αυτοί οι πανεπιστημιακοί υπάλληλοι βγήκαν στους δρόμους σε μια πορεία, τονίζοντας την κατάστασή τους σχετικά με τη μη καταβολή των μισθών για τέσσερις μήνες.[4] Τα παράπονά τους εκτείνονταν πέρα από τις απλές οικονομικές ανησυχίες, καθώς αμφισβήτησαν την κατανομή των κεφαλαίων, ιδιαίτερα όταν άλλα τμήματα φαινόταν να λαμβάνουν τις χορηγήσεις τους χωρίς πρόβλημα.
Η διαμαρτυρία τους, που διοργανώθηκε αρχικά μπροστά από τη Συνέλευση του Μπαλουχιστάν, συμβόλιζε την απογοήτευση και την αποφασιστικότητά τους να αναζητήσουν επανόρθωση για τα παράπονά τους. Παρά τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν, όπως η ανάγκη να δημιουργηθεί ένα στρατόπεδο έξω από την πύλη της συνέλευσης, η αποφασιστικότητά τους παρέμεινε ακλόνητη. Η συνέλευση ενημερώθηκε για τη διαμαρτυρία τους, που οδήγησε στο σχηματισμό επιτροπής για να συνεργαστεί με τους διαδηλωτές και να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες τους.
Η επιτροπή, με επικεφαλής άτομα όπως ο Mir Saddiq Umrani και ο Mir Ali Madad Jattak, διεξήγαγε συζητήσεις με εκπροσώπους του διαμαρτυρόμενου επιτελείου. Οι διαδηλωτές άρθρωσαν τις οικονομικές δυσκολίες που υπέστησαν λόγω της παρατεταμένης καθυστέρησης στις εκταμιεύσεις των μισθών. Σε απάντηση, η επιτροπή τους διαβεβαίωσε ότι έγιναν βήματα για την άμεση επίλυση του ζητήματος. Ανέφεραν ότι ο Πρωθυπουργός είχε ήδη εγκρίνει μια επιχορήγηση με στόχο την άμβλυνση των οικονομικών κρίσεων στα πανεπιστήμια, διασφαλίζοντας την επικείμενη εκταμίευση κεφαλαίων για την αντιμετώπιση των μισθολογικών και συνταξιοδοτικών ανησυχιών του διαμαρτυρόμενου προσωπικού.
Διεθνείς Δράσεις για τα Δικαιώματα του Μπαλουχιστάν
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να ασκήσει πίεση στο Πακιστάν για να τερματίσει την εκστρατεία καταπίεσης στο Μπαλουχιστάν και να λογοδοτήσει τους υπεύθυνους για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι κυρώσεις και η διπλωματική απομόνωση θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία για να υποχρεώσουν το Πακιστάν να σεβαστεί τα δικαιώματα των πολιτών του και να ξεκινήσει ουσιαστικό διάλογο με την ηγεσία των Μπαλόχ. Επιπλέον, η πακιστανική κυβέρνηση πρέπει να αναγνωρίσει τα νόμιμα παράπονα του λαού των Μπαλόχ και να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπισή τους. Αυτό περιλαμβάνει την απελευθέρωση όλων όσων έχουν εξαφανιστεί βίαια, την παροχή στις οικογένειες πληροφοριών για τα αγαπημένα τους πρόσωπα και τη δίωξη των υπευθύνων για εξωδικαστικές δολοφονίες και αναγκαστικές εξαφανίσεις. Η κυβέρνηση πρέπει επίσης να διασφαλίσει ότι οι ειρηνικές διαδηλώσεις δεν αντιμετωπίζονται με βία και ότι γίνεται σεβαστό το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και του συνέρχεσθαι.
Ο αγώνας των Μπαλώχ δεν είναι ένα αυτονομιστικό κίνημα, αλλά ένας αγώνας για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Το πακιστανικό κράτος πρέπει να αναγνωρίσει αυτήν την πραγματικότητα και να ξεκινήσει έναν ουσιαστικό διάλογο με την ηγεσία των Μπαλόχ, αντιμετωπίζοντας τις ανησυχίες τους και εργαζόμενοι για την ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης. Οι πρόσφατες διαδηλώσεις στο Μπαλουχιστάν αποκάλυψαν για άλλη μια φορά την άσχημη πραγματικότητα των καταπιεστικών πολιτικών του Πακιστάν στην περιοχή. Η βίαιη καταστολή των ειρηνικών διαδηλωτών αμαύρωσε τη διεθνή φήμη της χώρας και αμφισβήτησε τη δέσμευσή της στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία. Είναι καιρός για το Πακιστάν να αλλάξει πορεία, να αγκαλιάσει τον διάλογο και τη συμφιλίωση και να παραχωρήσει στον λαό των Μπαλόχ τα βασικά δικαιώματα και ελευθερίες που του έχουν στερηθεί για πάρα πολύ καιρό.
*Παραπομπές
[1] https://thefridaytimes.com/19-Apr-2024/why-do-baloch-choose-to-protest
[2] https://thefridaytimes.com/16-Jan-2024/protests-against-enforced-disappearances-in-balochistan-complete-50-days
[3] https://www.dawn.com/news/1807890
[4] https://www.dawn.com/news/1829280/balochistan-varsity-staff-rally-for-pay
afghandiaspora