Η Παγκόσμια Περιοδική Αναθεώρηση (UPR) της Κίνας του Ιουλίου 2024 στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια φάρσα, που αποκάλυψε την απόλυτη περιφρόνηση του Πεκίνου για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διεθνή κοινότητα. Μακριά από το να είναι ευκαιρία για γνήσιο προβληματισμό και βελτίωση, η Κίνα μετέτρεψε το UPR σε άσκηση προπαγάνδας, απορρίπτοντας ευθαρσώς τις καλά τεκμηριωμένες καταχρήσεις και απορρίπτοντας εκκλήσεις για μεταρρυθμίσεις με ένα επίπεδο αλαζονείας που θα πρέπει να ανησυχεί κάθε έθνος που δεσμεύεται στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη. Η προσέγγιση της κινεζικής κυβέρνησης στο UPR ήταν ένα masterclass στη διπλωματική εξαπάτηση. Με το θράσος που κόβει την ανάσα, το Πεκίνο όχι μόνο αρνήθηκε να αναγνωρίσει τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του, αλλά είχε και τη θέληση να παρουσιαστεί ως υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η παρωδία θα ήταν αστεία αν οι συνέπειες δεν ήταν τόσο τραγικές για εκατομμύρια ανθρώπους που υποφέρουν υπό την καταπιεστική εξουσία του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Στο επίκεντρο των φρικαλεοτήτων της Κίνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκεται η συνεχιζόμενη γενοκτονία στο Xinjiang. Παρά τα αδιάψευστα στοιχεία για μαζική κράτηση, καταναγκαστική εργασία και πολιτιστική εξόντωση Ουιγούρων και άλλων Τούρκων Μουσουλμάνων, η Κίνα είχε το θάρρος να απορρίψει την έκθεση του ΟΗΕ για το 2022 Σιντζιάνγκ ως «παράνομη και άκυρη». Αυτή η έκθεση, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ενέργειες της Κίνας μπορεί να ισοδυναμούν με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ήταν το αποτέλεσμα εκτεταμένης έρευνας και επιβεβαίωσης. Απορρίπτοντάς το ευθέως, η Κίνα όχι μόνο έχει κατακρίνει τον ΟΗΕ αλλά και την ίδια την έννοια της αλήθειας. Η κατάσταση στο Θιβέτ, για πολύ καιρό θύμα του βάναυσου αποικισμού και της πολιτιστικής καταστολής της Κίνας, έτυχε εξίσου περιφρονητικής μεταχείρισης. Οι συστάσεις για την προστασία των θιβετιανών δικαιωμάτων και της πολιτιστικής ταυτότητας καταργήθηκαν με την ίδια περιστασιακή περιφρόνηση που χαρακτήρισε τη δεκαετίες εκστρατεία της Κίνας για την εξάλειψη του θιβετιανού πολιτισμού. Η αποτυχία της διεθνούς κοινότητας να καταστήσει υπεύθυνη την Κίνα για τις ενέργειές της στο Θιβέτ ενθάρρυνε μόνο το Πεκίνο να εφαρμόσει το ίδιο αδίστακτο εγχειρίδιο στο Xinjiang και πέρα από αυτήν.
Το Χονγκ Κονγκ, κάποτε φάρος σχετικής ελευθερίας, έχει περιοριστεί σε άλλη μια κινεζική πόλη κάτω από τη μπότα του αυταρχισμού. Η απόρριψη των εκκλήσεων να καταργηθεί ο δρακόντειος Νόμος για την Εθνική Ασφάλεια αποκαλύπτει την αποφασιστικότητα της Κίνας να συντρίψει τα τελευταία υπολείμματα δημοκρατίας και ελεύθερης έκφρασης στην πρώην βρετανική αποικία. Ο κόσμος παρακολούθησε με τρόμο καθώς η ζωντανή κοινωνία των πολιτών του Χονγκ Κονγκ διαλύθηκε, ωστόσο η απάντηση της Κίνας στο UPR ήταν μια προκλητική δικαιολογία και όχι μια σκέψη ή τύψεις. Η μεταχείριση των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικηγόρων και των ακτιβιστών σε όλη την ηπειρωτική Κίνα συνεχίζει να είναι τίποτα λιγότερο από βάρβαρη. Η αυθαίρετη κράτηση, οι εξαναγκαστικές εξαφανίσεις και η οργουελική πρακτική της «εποπτείας κατοικιών» έχουν γίνει ο κανόνας. Η περίπτωση του Cao Shunli, ο οποίος πέθανε μετά τη σύλληψή του επειδή προσπάθησε να συμμετάσχει στο UPR της Κίνας το 2013, αποτελεί μια ζοφερή απόδειξη του μήκους που θα κάνει η Κίνα για να φιμώσει τη διαφωνία. Ωστόσο, μπροστά σε μια τέτοια τραγωδία, η Κίνα είχε τη χολή να ισχυριστεί ότι «προστατεύει τα νόμιμα δικαιώματα όλων των πολιτών ως ίσοι».
Η κυνική προσπάθεια της Κίνας να εκτρέψει την κριτική διαφημίζοντας τα οικονομικά της επιτεύγματα αποτελεί προσβολή για τη νοημοσύνη της διεθνούς κοινότητας. Η κινεζική κυβέρνηση φαίνεται να πιστεύει ότι η άρση των ανθρώπων από τη φτώχεια της δίνει λευκή άδεια να καταπατά τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή η διεστραμμένη λογική αποτελεί άμεση επίθεση στην οικουμενικότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πρέπει να απορριφθεί κατηγορηματικά. Ο εκφοβισμός των ομάδων της κοινωνίας των πολιτών που προσπαθούν να συμμετάσχουν στη διαδικασία UPR είναι μια έντονη υπενθύμιση της αποφασιστικότητας της Κίνας να ελέγξει την αφήγηση με οποιοδήποτε κόστος. Φιμώνοντας ανεξάρτητες φωνές και πλημμυρίζοντας τη διαδικασία με ΜΚΟ που συνδέονται με την κυβέρνηση, η Κίνα επιδιώκει να δημιουργήσει μια αίθουσα επαίνου για το απύθμενο ιστορικό της στα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή η χειραγώγηση του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών αποτελεί άμεση απειλή για την ακεραιότητα των διεθνών μηχανισμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν μπορεί να γίνει ανεκτή.
Οι διπλωματικοί ελιγμοί της Κίνας κατά τη διάρκεια του UPR ήταν μια επίδειξη θρασύδειλου εξαναγκασμού και χειραγώγησης. Εξοπλίζοντας ισχυρούς συμμάχους όπως η Ρωσία και η Βενεζουέλα για να παπαγαλίσει την προπαγάνδα της και πιέζοντας άλλα έθνη να υποστηρίξουν το ιστορικό της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Κίνα προσπαθεί να δημιουργήσει μια πρόσοψη διεθνούς έγκρισης. Αυτή η στρατηγική του διπλωματικού εκφοβισμού και της ψευδούς οικοδόμησης συναίνεσης υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια της διεθνούς συνεργασίας και πρέπει να αποκαλυφθεί ως προς αυτό που είναι: μια επιθετική προσπάθεια να ξαναγραφτούν οι κανόνες της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Το αυξανόμενο ποσοστό απόρριψης των συστάσεων της UPR – από 18% το 2018 σε εκπληκτικό 30% το 2024 – είναι μια σαφής ένδειξη της αυξανόμενης περιφρόνησης της Κίνας για τους διεθνείς κανόνες. Αυτή η οπισθοδρόμηση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική σε τομείς όπως τα δικαιώματα LGBTIQ+, όπου η οπισθοδρόμηση της Κίνας είναι αναμφισβήτητη. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αναγνωρίσει αυτή την τάση ως προς αυτό που είναι: μια εσκεμμένη και υπολογισμένη επίθεση στο διεθνές πλαίσιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Καθώς η Κίνα λυγίζει τους οικονομικούς και πολιτικούς της μύες στην παγκόσμια σκηνή, η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γίνεται όχι απλώς ηθική αποτυχία, αλλά παγκόσμια απειλή για την ασφάλεια. Ένα καθεστώς που δείχνει τόσο σκληρή περιφρόνηση για τα δικαιώματα των πολιτών του δεν μπορεί να είναι αξιόπιστο να ενεργεί ως υπεύθυνος ενδιαφερόμενος στη διεθνή τάξη. Η έκκληση από περισσότερους από 40 εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ για έναν μηχανισμό παρακολούθησης και αναφοράς για την Κίνα έχει καθυστερήσει πολύ και πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα. Ο Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Volker Türk, πρέπει να αποτινάξει κάθε διπλωματική δειλία και να παράσχει δυναμικές, ξεκάθαρες ενημερώσεις για τις καταστάσεις στο Xinjiang και στο Θιβέτ. Οτιδήποτε λιγότερο είναι παράλειψη καθήκοντος και προδοσία των θυμάτων της καταπίεσης της Κίνας. Επιπλέον, οι χώρες που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να προχωρήσουν πέρα από τις αθώες δηλώσεις ανησυχίας και να λάβουν συγκεκριμένη δράση για να θέσουν την Κίνα υπόλογη.
Η επίδοση της Κίνας στο UPR του 2024 θα πρέπει να χρησιμεύσει ως ένα τελευταίο κάλεσμα αφύπνισης στη διεθνή κοινότητα. Ο καιρός για διπλωματικές καλλιέργειες και ευσεβείς πόθους για την πορεία της Κίνας έχει περάσει εδώ και πολύ καιρό. Το Πεκίνο έχει καταστήσει απολύτως σαφές ότι δεν έχει καμία πρόθεση να σεβαστεί τους διεθνείς κανόνες ή τα παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα. Ο κόσμος πρέπει να ανταποκριθεί με την ίδια σαφήνεια και αποφασιστικότητα. Η υπεράσπιση των καθολικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενόψει της επίθεσης της Κίνας είναι η καθοριστική ηθική πρόκληση της εποχής μας. Οι χώρες πρέπει να είναι πρόθυμες να υποστούν οικονομικό και διπλωματικό κόστος για να αντισταθούν στον εκφοβισμό της Κίνας. Στοχευμένες κυρώσεις κατά Κινέζων αξιωματούχων που είναι υπεύθυνοι για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιορισμοί στη μεταφορά τεχνολογίας που επιτρέπουν την παρακολούθηση και την καταστολή, και συντονισμένη διπλωματική πίεση πρέπει να είναι όλα στο τραπέζι.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να διπλασιάσει τις προσπάθειες για την υποστήριξη των Κινέζων υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τόσο εντός της Κίνας όσο και στην εξορία. Αυτά τα γενναία άτομα, που ρισκάρουν τα πάντα για να αποκαλύψουν την αλήθεια για το κινεζικό καθεστώς, αξίζουν όχι μόνο τον θαυμασμό μας, αλλά την ενεργό υποστήριξη και προστασία μας. Η ολοκλήρωση του τέταρτου UPR της Κίνας θα πρέπει να σηματοδοτήσει την αρχή μιας νέας, πιο συγκρουσιακής προσέγγισης για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Κίνα. Η αξιοπιστία του διεθνούς συστήματος ανθρωπίνων δικαιωμάτων κρέμεται από την ισορροπία. Εάν ο κόσμος αποτύχει να καταστήσει υπεύθυνη την Κίνα τώρα, θα στείλει ένα καταστροφικό μήνυμα στα καταπιεστικά καθεστώτα παντού ότι η δύναμη και η οικονομική ισχύς μπορούν να υπερισχύσουν ατιμώρητα τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ενόψει της θρασύδειλης περιφρόνησης της Κίνας, τα μισόλογα μέτρα και οι διπλωματικές αμφιβολίες δεν είναι απλώς ανεπαρκή – είναι συνένοχοι. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να βρει το θάρρος να αντισταθεί στον εκφοβισμό της Κίνας, να πει την αλήθεια στην εξουσία και να αγωνιστεί για τις οικουμενικές αξίες που στηρίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία. Οτιδήποτε λιγότερο είναι προδοσία των αμέτρητων θυμάτων της καταπίεσης της Κίνας και παράδοση της συλλογικής μας ηθικής ευθύνης. Η UPR του 2024 αποκάλυψε τη σκοτεινή επιλογή που αντιμετωπίζει ο κόσμος: να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Κίνας ή να συναινέσει σε ένα μέλλον όπου τα σωστά και οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι τίποτα άλλο από κενά λόγια. Η ώρα για δράση είναι τώρα. Ο κόσμος πρέπει να ανταποκριθεί σε αυτήν την πρόκληση, διαφορετικά η ιστορία θα μας κρίνει σκληρά για την αποτυχία μας να υπερασπιστούμε τις πιο θεμελιώδεις αρχές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απέναντι σε μια τέτοια κραυγαλέα και μη συγγνώμη τυραννία.