Η Πακιστανή ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Sanna Ejaz είπε ότι ο πακιστανικός στρατός έχει μετατρέψει τη χώρα σε ένα σύστημα που μοιάζει με φυλακή που ελέγχεται από τις αρχές ασφαλείας, με τη Διυπηρεσιακή Υπηρεσία Πληροφοριών (ISI) να διαδραματίζει ιδιαίτερα κεντρικό ρόλο στην εδραίωση της στρατιωτικής κυριαρχίας, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα για Σπουδές Νότιας Ασίας (EFSAS).
Η Πακιστανή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα από το Khyber Pakhtunkhwa Sanna Ejaz έκανε αυτές τις παρατηρήσεις σε μια συνέντευξη με τον Junaid Qureshi, Διευθυντή EFSAS.
Ο Ejaz είναι ηγετικό μέλος του Κινήματος των Παστούν Ταχαφούζ (PTM), καθώς και ιδρυτικό μέλος του Κινήματος Waak, το οποίο στοχεύει να φέρει πολιτική συνείδηση στις γυναίκες των Παστούν. Ήταν στο παρελθόν αντιπρόεδρος της πτέρυγας νεολαίας του Εθνικού Κόμματος Awami (ANP).
Η Sanna Ejaz απολύθηκε το 2018 από τη θέση της στην Pakistan Television Corporation (PTV), την εθνική ραδιοτηλεοπτική υπηρεσία του Πακιστάν, για τον ακτιβισμό της γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα τα δικαιώματα των μειονοτήτων στο Πακιστάν. Από τότε, έχει επιζήσει από τρεις απόπειρες δολοφονίας και τώρα ζει στο Λονδίνο.
Ενώ εξήγησε πώς ξεκίνησε η ιστορία της στον κοινωνικοπολιτικό ακτιβισμό και τη δημοσιογραφία το 2007, σημείωσε ότι οι προηγούμενοι εργοδότες της δέχονταν συχνά πιέσεις από το στρατιωτικό κατεστημένο του Πακιστάν λόγω των ακτιβιστικών της προσπαθειών.
Το στρατιωτικό κατεστημένο, υποστήριξε, έχει μεταμορφώσει το Πακιστάν. Πρόσθεσε ότι τώρα η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα σύστημα που μοιάζει με φυλακή που ελέγχεται από τις αρχές ασφαλείας, με τη Διυπηρεσιακή Υπηρεσία Πληροφοριών (ISI) να διαδραματίζει ιδιαίτερα κεντρικό ρόλο στην εδραίωση της στρατιωτικής κυριαρχίας.
Η καταστολή κατά των ακτιβιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρότεινε ο Ejaz, αποτελεί βασικό συστατικό στο μοντέλο εσωτερικής διακυβέρνησης του στρατού. Η καταστολή που βιώνουν οι γυναίκες ακτιβίστριες, υποστήριξε, είναι ιδιαίτερα υπερβολική λόγω της επικράτησης των πατριαρχικών δομών στο Πακιστάν.
Οι τακτικές που εφαρμόζουν οι αρχές περιλαμβάνουν δολοφονίες χαρακτήρων γυναικών ακτιβιστών, απειλές οικογενειών ακτιβιστών και ώθηση ανδρών μελών της οικογένειας να διαπράξουν φόνους τιμής. Οι κατασταλτικές δραστηριότητες από το κράτος διευκολύνονται και επιτρέπονται περαιτέρω με την επιβολή περιορισμών στα μέσα ενημέρωσης σε πολιτικά και γεωγραφικά περιφερειακές περιοχές όπως το Μπαλουχιστάν και μεγάλα τμήματα της ζώνης των φυλών των Παστούν.
Οι προϋπάρχουσες πολιτιστικές δομές, τόνισε ο Ejaz, ενισχύουν τις διακρίσεις με βάση το φύλο, τις κατασταλτικές ενέργειες εναντίον ακτιβιστών και την έλλειψη κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης.
Τόνισε περαιτέρω πώς τα στρατιωτικά πραξικοπήματα και η de facto επιβολή του στρατιωτικού νόμου έχουν κυριαρχήσει στην ιστορία και την κοινωνία του Πακιστάν μετά τη διχοτόμηση της Βρετανικής Ινδίας το 1947, επιτρέποντας στο στρατιωτικό κατεστημένο να αναπτύξει μια δομή σαν φυλακή που κάνει διακρίσεις κατά των μειονοτήτων.
Οργανώσεις όπως το Κίνημα των Παστούν Ταχαφούζ, μέρος του οποίου είναι ο Ετζάζ, επικεντρώνονται στο να απαιτήσουν τα θεμελιώδη δικαιώματα που υπόσχεται το πακιστανικό σύνταγμα σε όλους τους Πακιστανούς πολίτες. Σε αντίθεση με την Ινδία, σκιαγράφησε ο Ejaz, το Πακιστάν ήταν απρόθυμο να εισαγάγει εκδημοκρατιστικές μεταρρυθμίσεις μετά το 1947, αντ’ αυτού διατήρησε τα κύρια στοιχεία της προσέγγισης της αποικιακής διακυβέρνησης με τη συνέχιση της νομοθεσίας της αποικιακής εποχής, όπως ο κανονισμός για τα εγκλήματα στα σύνορα.
Ο Ejaz πρότεινε ότι για να τονωθεί η δημοκρατική διακυβέρνηση στο Πακιστάν, οι φορείς ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να αυξήσουν περαιτέρω τη διεθνή ευαισθητοποίηση για τη δεινή κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι πακιστανικές μειονότητες σήμερα. Στην επαρχία Khyber Pakhtunkhwa (KP), όπου κυριαρχούν οι Παστούν, οι αντικρατικές διαδηλώσεις έχουν γίνει κοινός τόπος και συχνά καταστέλλονται από τις αρχές ασφαλείας.
Όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των Αφγανών Ταλιμπάν και του Πακιστάν, ο Ejaz παρατήρησε ότι αυτές οι εντάσεις ήταν το αποτέλεσμα της σταθερής διάκρισης του Πακιστάν μεταξύ «καλών» και «κακών» Ταλιμπάν (δηλαδή, οι φιλοπακιστανοί Αφγανοί Ταλιμπάν και οι αντιπακιστανικές ομάδες όπως οι Τεχρίκ- i-Taliban Pakistan (TTP)). Ο Ετζάζ τόνισε ότι οι Ταλιμπάν και το Δίκτυο Χακάνι συνεχίζουν να λειτουργούν μεντρεσέ στις φυλετικές περιοχές του Πακιστάν.
Στρέφοντας προς τις σύγχρονες πολιτικές υποθέσεις στο Πακιστάν, ο Ετζάζ ανέφερε ότι μπορεί να είναι μια πιθανότητα για τον πρώην πρωθυπουργό του Πακιστάν Ιμράν Χαν να επιστρέψει στην εξουσία παρά την πρόσφατη εκδίωξή του. Ο Χαν, τόνισε, έχει εκπληρώσει μια λειτουργία σαν μαριονέτα για το στρατιωτικό κατεστημένο, το οποίο συνεχίζει να υπονομεύει τη δημόσια πολιτική συμμετοχή και να ενθαρρύνει τη στόχευση πολιτικών που επικρίνουν τον στρατό.
Η ενδυνάμωση των γυναικών, τόνισε, έχει προωθηθεί από τις Πακιστανικές Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών (ΟΚΠ), ειδικά από τις ΟΚΠ που εργάζονται με εθνοτικές μειονότητες.
Ολοκληρώνοντας τις παρατηρήσεις της, η Ejaz δήλωσε ότι οι πακιστανικές αρχές επιδιώκουν για άλλη μια φορά να επιβεβαιώσουν μια ουρντουκεντρική κατανόηση της πακιστανικής εθνότητας. Αυτό είναι μέρος μιας ευρύτερης προσέγγισης που επιδιώκει να εκμεταλλευτεί και να εμβαθύνει τις διακοινοτικές εντάσεις κατηγορώντας τους Παστούν για μαχητικότητα, στοχεύοντας τους Χαζάρες στο Πακιστάν και γενικά επιδεινώνοντας τις σεχταριστικές εντάσεις.