Σε άρθρο του στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο Andreas Mihm αναφέρει, ότι η ΕΕ επιδεικνύει πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις αποστολές του Oruç Reis, δεδομένου ότι στο παρελθόν έχουν αποτελέσει πολιτικές προκλήσεις προς την Ελλάδα, την Κύπρο και την ΕΕ, προβαίνοντας αδιακρίτως στην εξερεύνηση υδάτων που τα κ-μ της ΕΕ θεωρούν ότι υπάγονται στην ΑΟΖ τους.
Το εν λόγω ερευνητικό πλοίο ωστόσο, όπως επισημαίνεται, απέπλευσε προσφάτως εκ νέου, συνοδευόμενο από πλοία του Τουρκικού Ναυτικού, παρουσία μάλιστα του Τούρκου Προέδρου, Recep Tayyip Erdogan, και των Υπουργών Εξωτερικών και Ενέργειας της Τουρκίας, καταδεικνύοντας την ιδιαίτερη πολιτική σημασία που αποδίδεται στη νέα του αποστολή, προορισμός της οποίας είναι το Κέρας της Αφρικής.
Το ερευνητικό πλοίο πρόκειται να εξερευνήσει κατόπιν πρόκλησης της Σομαλίας, τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στην περιοχή, μέχρι την επόμενη άνοιξη (…)
Τέλος, σύμφωνα με τον Mihm, το γεγονός ότι Γαλλία, Γερμανία και ΗΠΑ δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτες από τους στρατιωτικούς ηγέτες του Νίγηρα και άλλων χωρών της Κεντρικής Αφρικής, δεν αποτελεί πεδίο που εκμεταλλεύεται μόνο ο Ρώσος Πρόεδρος, Wladimir Putin, αλλά και ο περιφερειακός πολιτικός του αντίπαλος, Erdogan.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο το ΝΑΤΟ έχει εμμέσως επιρροή στην περιοχή. Μάλιστα, σε ό,τι αφορά τη Λιβύη και τη Σομαλία, σύμφωνα με τον ειδικό σε αφρικανικά ζητήματα και πολιτικό επιστήμονα, Federico Donelli, από το Πανεπιστήμιο της Τεργέστης, η Τουρκία αναλαμβάνει σε αμφότερες περιπτώσεις ζητήματα ασφάλειας που άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, κυρίως η Ιταλία, δεν επιθυμούσαν να αναλάβουν.