Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ*, Hellas Journal – Ουάσιγκτον
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, έκανε μία σημαντική αναφορά στον στρατηγικό διάλογο της Λευκωσίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που νομίζω πως λίγοι κατάλαβαν ή έδωσαν σημασία, ούτε καν τα «σαΐνια» του ΑΚΕΛ.
Δήλωσε στο συνέδριο του περιοδικού Economist ότι «βρίσκεται σε εξέλιξη και η προετοιμασία οδικού χάρτη με συγκεκριμένα παραδοτέα σε σχέση με τις ΗΠΑ, και σύντομα αναμένονται περισσότερες ανακοινώσεις και περισσότερες θετικές εξελίξεις».
Η λέξη παραδοτέα είναι το «κλειδί», καθώς επιβεβαιώνει ότι ο κ. Χριστοδουλίδης, κατά την επίσκεψη του στο Λευκό Οίκο, προχώρησε σε συμφωνίες. Και καλώς έπραξε, αν και η κομμουνιστική αριστερά της Κύπρου, που παρέμεινε στις εποχές του Ψυχρού Πολέμου, θα σκίσει τα ιμάτια της για την υποταγή, όπως την χαρακτηρίζει, της Κύπρου στους Αμερικανούς.
Σίγουρα οι Ηνωμένες Πολιτείες, την εποχή του «δολοφόνου των λαών» Χένρι Κίσιγκερ, καταδίκασε την Πατρίδα της στην σημερινή κατάσταση της κατοχής. Η τότε Αμερική έπαιξε βρώμικο -με τη σημασία της λέξης- ρόλο εναντίον της Κύπρου. Από τότε μέχρι σήμερα, πενήντα χρόνια μετά την άνανδρη τουρκική εισβολή και κατοχή, δεν έπραξε τίποτα για να δοθεί ένα τέλος στη συνεχιζόμενη τραγωδία.
Πρόκειται περί γεγονότων. Χωρίς καμία αμφιβολία.
Το θέμα τίθεται πλέον διαφορετικά, χωρίς να ξεχνούμε τους ενόχους της τραγωδίας μας. Στο ζήτημα αυτό επιθυμώ να είμαι ξεκάθαρος, αν και μπορεί μερικοί ανόητοι να ισχυριστούν ότι ακούγομαι ως χαλασμένη κασέτα σε αρχαίο μαγνητόφωνο της παλιάς εποχής.
Δεν μπορούμε να πούμε περασμένα-ξεχασμένα. Διότι έχουμε νεκρούς και αγνοούμενους, έχουμε και πρόσφυγες (όσο και αν μερικοί με διάφορες δικαιολογίες τους ξεχνούν).
Απ’ εκεί και πέρα, αν η Αμερική επιτέλους κατάλαβε -όπως τουλάχιστον δείχνει η γραφειοκρατία, η οποία μας έκαψε τα προηγούμενα 50 χρόνια- τότε αξίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εξετάσει τις προοπτικές μίας στρατηγικής και στρατιωτικής συνεργασίας, η οποία θα λάβει υπόψη της ότι οι σημερινές δήθεν «πραγματικότητες», δεν πρέπει να ισχύσουν.
Δεν υπάρχει «νότια» και «βόρεια» Κύπρος. Ο χωρισμός του νησιού σε κατεχόμενο «βορρά» και ελεύθερο «νότο» είναι αποτέλεσμα εκείνης της βάρβαρης εισβολής, που οι Αμερικανοί βοήθησαν για να επιβληθεί διά των όπλων.
Η συνεργασία πρέπει είναι μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κυπριακής Δημοκρατίας, και αυτό έγινε κατανοητό. Γι’ αυτό και η βίαιη φραστικά αντίδραση και επίθεση της κατοχικής Τουρκίας εναντίον των Αμερικανών.
Το “αγκάθι” της Χαμάς
Πρέπει επίσης να καταλάβουμε, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να είναι ο μεγαλύτερος …«σύμμαχος» της Αθήνας και της Λευκωσίας υπό την έννοια ότι η παράνοια του εξυπηρετεί την Ελλάδα και την Κύπρο, καθώς άσχετα τι λένε δημόσια η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες, η κατάσταση με την Άγκυρα έχει επιδεινωθεί επικίνδυνα.
Η υπόθεση της «φιλοξενίας» των ηγετών της τρομοκρατικής Χαμάς οδηγεί σε αδιέξοδο την Αμερική και τη διεφθαρμένη Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), διότι βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να ασχοληθούν και να αντιμετωπίσουν τα νέα δεδομένα.
Αφού η Ουάσιγκτον ανάγκασε εκβιαστικά το Κατάρ να διώξει τους ηγέτες της τρομοκρατικής οργάνωσης, δεν έχει καμία δυνατότητα να κλείσει τα μάτια ή να κάνει πως δεν ακούει: Διότι όλοι της Χαμάς μαζεύτηκαν στην Τουρκία, μερικοί δε εξ αυτών έχουν λάβει τουρκικά διαβατήρια.
Οι επικίνδυνες συμμαχίες
Δεν είναι μόνο το θέμα της Χαμάς που ανάγκασε τους Αμερικανούς να κοιτάξουν και προς την Κύπρο -αφού υπέγραψαν προηγουμένως τις στρατηγικές και στρατιωτικές συμφωνίες με την Ελλάδα. Είναι όλη η συμπεριφορά του ισλαμιστή Ερντογάν και οι σχέσεις του με όλους ανεξαιρέτως τους εχθρούς της Αμερικής.
Η αμερικανική γραφειοκρατία αγνόησε και μέχρι το πρόσφατο παρελθόν τις εκκλήσεις σημαντικών αξιωματούχων χωρών της γειτονιάς της Μεσογείου και οργανώσεων στην Αμερική, που παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις τουρκικές αντιαμερικανικές δραστηριότητες. Και αίφνης, πήραν φωτιά τα μπατζάκια τους. Και έτρεξαν να φέρουν άρον-άρον τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη στην Ουάσιγκτον.
Σίγουρα έχουν γίνει συμφωνίες, οι οποίες δεν θα αρέσουν στο ΑΚΕΛ για ιδεολογικούς και μόνο λόγους. Θυμάμαι ότι επί της Προεδρίας του Δημήτρη Χριστόφια, η τότε κυβέρνηση ξεκίνησε να συνεργάζεται με τους Αμερικανούς και εναντίον του οικονομικού εγκλήματος, αν και δεν επιδείχθηκε γενναιότητα για να κτυπηθεί το ξέπλυμα του παράνομου ρωσικού χρήματος.
Επίσης δεν ενοχλήθηκαν διόλου οι αμερικανικές στρατιωτικές δραστηριότητες και με εξαίρεση το έγκλημα στο Μαρί, που η τότε κυβέρνηση δεν άκουσε τους Αμερικανούς για χάρη των Ιρανών, συνεργάστηκε αρμονικότατα με την Ουάσιγκτον. Θα μπορούσε να αποφευχθεί εκείνη η ανείπωτη τραγωδία.
Η αναβάθμιση της Κύπρου
Αυτοί, που θα βρεθούν απέναντι στις συνεργασίες του Προέδρου της Κύπρου με τους Αμερικανούς, πρέπει προηγουμένως να σκεφθούν με σοβαρότητα, τι θα σημαίνει να ενταχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία στους συμμάχους της Δύσης και με τη βούλα. Δεν πιστεύω ότι ποτέ η Τουρκία θα επιτρέψει την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, αλλά σίγουρα υπάρχουν και άλλοι τρόποι, εξίσου ισχυροί, για μία στενή συνεργασία με την Ουάσιγκτον.
Οι συζητήσεις είναι προχωρημένες και τα νέα αναμένεται να ανακοινωθούν πριν από την αποχώρηση του Προέδρου Μπάιντεν από το Λευκό Οίκο. Για όσους υποστηρίζουν και αφήνουν υπονοούμενα ότι ο εκλεγμένος Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, θα …ακούσει τον Ερντογάν και θα κόψει τις γέφυρες με την Ελλάδα και την Κύπρο, να επαναλάβω ότι η Αμερική παρά τα τραγικά λάθη της γραφειοκρατίας της, παραμένει μία πολύ σοβαρή χώρα.
Η εξωτερική και η αμυντική πολιτική έχουν συνέχεια. Δεν λαμβάνονται εύκολα οι αποφάσεις για αλλαγή της πολιτικής και μάλιστα για χώρες εκτός της Δυτικής Συμμαχίας.
Η επίθεση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ και ο φονικός πόλεμος που ακολούθησε και συνεχίζεται, εξυπηρέτησε την Κύπρο. Η επίσημη Αμερική, με τη βοήθεια της Πρέσβειρας Τζούλι Φίσερ, κατάλαβε επιτέλους ποιοι είναι οι πραγματικοί και γνήσιοι φίλοι.
Θα ήταν ευχής έργο η πραγματική διόρθωση της αμερικανικής πολιτικής και σε ότι αφορά το εθνικό θέμα του Κυπριακού. Εάν η Κύπρος είχε υποταχθεί στην Τουρκία, μέσω του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, δεν θα μπορούσε να βοηθούσε τις ΗΠΑ στην προσπάθεια τους να προστατεύσουν το Εβραϊκό Κράτος.
Κάτι τέτοιο, θα έλεγα και με πιο ισχυρό τρόπο, είπαν οι Αμερικανοί στον Πρόεδρο της Κύπρου, όταν τον υποδέχθηκαν στο Λευκό Οίκο…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το Ανώτατο Δικαστήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας «άδειασε» -όπως συνηθίζουμε να λέμε σε αυτές τις περιπτώσεις- τον Γενικό Εισαγγελέα Γιώργο Σαββίδη και τον βοηθό του, Αγγελίδη. Τους υποχρεώνει να υποβάλουν πόθεν έσχες, το οποίο και θα δίνεται στη δημοσιότητα. Ο Σαββίδης και ο Αγγελίδης, προσπάθησαν πολύ να σταματήσουν τη δημοσιοποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων. Ευτυχώς το Ανώτατο Δικαστήριο έλαβε μία ορθή απόφαση. Επειδή πάντα λέω τη γνώμη μου, στο θέμα αυτό ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν βρέθηκε στην ορθή πλευρά της ιστορίας. Τάχθηκε με τους Εισαγγελείς. Πρέπει να γνωρίζουν οι πολίτες τα περιουσιακά στοιχεία όλων όσων υπηρετούν το κράτος. Από την άλλη, πρέπει να τονίσουμε ότι το λεγόμενο «πόθεν έσχες» είναι μία μεγάλη κοροϊδία. Ούτε πόθεν ελέγχει, ούτε έσχες. Οι πολιτικοί και οι μεγαλοπαράγοντες του κράτους εισέρχονται φτωχοί και φεύγουν πλούσιοι από τα κάθε λογής αξιώματά τους.
* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal