H Ρούλα Πισπιρίγκου πέντε μήνες μετά το θάνατο της Τζωρτζίνας επιμένει και προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν έδωσε εκείνη την κεταμίνη στο παιδί.
Μέχρι στιγμής δεν μπορεί να αποδείξει τον ισχυρισμό της αντιθέτως οι καταθέσεις των γιατρών – νοσηλευτών αλλά και του ιατροδικαστή Σωτήρη Μπουζιάνη δίνουν στοιχεία για το πότε δόθηκε η κεταμίνη και από ποιον.
Στην τρίτη κατά σειρά κατάθεση του ( οι δύο πρώτες στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών ) περιέγραψε λεπτό λεπτό τι ακριβώς έγινε το μεσημέρι της μοιραίας ημέρας Τις ενέργειες που έκαναν αλλά και πως χρησιμοποίησαν αδρεναλίνη και ροκουρόνιο .Δυο ουσίες που ήταν ήδη έτοιμες σε σύριγγα και δεν χρειάστηκε να σπάσουν καμία αμπούλα.
«Στις 29.01.2022 περίπου στις 14:30 είχαμε μία κλήση για ανακοπή από την α παιδιατρική κλινική στον 4ο όροφο. Εντός 3 λεπτών ανταποκριθήκαμε και την ώρα που μπήκαμε στο δωμάτιο του παιδιού ήδη οι γιατροί της παιδιατρικής κλινικής έκαναν ΚΑΡΠΑ και χορήγηση οξυγόνου με συσκευή AMBU. Άμεσα αναλάβαμε το έργο. Το παιδί ήταν άσφυγμο (αδυναμία ψηλάφησης κεντρικών και περιφερειακών σφύξεων), απνοικό, με κόρες σε μυδρίαση χωρίς φωτοκινητικό αντανακλαστικό και κυανό με καρδιοαναπνευστική ανακοπή που οδηγεί στο θάνατο. Εμείς συνεχίσαμε την διαδικασία της ανάνηψης και άμεσα χορηγήσαμε αδρεναλίνη ενδοφλέβια. Η αδρεναλίνη που χορηγείται σε αυτές τις περιπτώσεις ,όπως συνέβη και στην περίπτωση της μικρής ,είναι ήδη έτοιμη και διαλυμένη σε σύριγγα για άμεση χρήση, δηλαδή δεν χρειάζεται να ανοιχτεί αμπούλα και να γίνει ανασύσταση του φαρμάκου. Μετά από 10 με 15 λεπτά έγινε ενδοτραχιακή διασωλήνωση. Το φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε είναι το ροκουρόνιο το οποίο ήταν και αυτό έτοιμο σε σύριγγα δηλαδή και γι αυτό δεν χρειάστηκε να ανοιχτεί κάποια αμπούλα και να ανασυσταθεί κατά τη διάρκεια της ενδοτραχιακής διασωλήνωσης.»
Ο εντατικολόγος μεταφέρει στη συνέχεια έναν διάλογο που είχε με τη μητέρα την ώρα που οι συνάδελφοί του συνέχιζαν την προσπάθεια να επαναφέρουν το παιδί.
«Βγήκα από το δωμάτιο και ενημέρωσα τη μητέρα ότι η μικρή έχει φύγει από τη ζωή και προσπαθούμε να τη φέρουμε πίσω. Αυτό πρέπει να έγινε περίπου στις 14.50. Η μητέρα μου ανέφερε ότι και στο επεισόδιο που είχε κάνει η μικρή στην Πάτρα χρειάστηκαν περίπου 55 λεπτά για την ανάνηψή της και επίσης με ρώτησε αν δουλεύει ο βηματοδότης. Η τελευταία ερώτηση μου έκανε εντύπωση γιατί από την μέχρι τώρα εμπειρία μου δεν έχει τύχει να ανακοινώνεται θάνατος παιδιού στο γονέα του και ο γονέας να προβαίνει σε ερωτήσεις τεχνικού ενδιαφέροντος.»
Στη Τζωρτζίνα δινόταν ηλεκτρικό σήμα στην καρδιά από τον βηματοδότη χωρίς όμως κλινικά να έχουν σύσπαση της καρδιάς και κατά συνέπεια αρτηριακή πίεση και σφύξεις. Το παιδί κατά τη διάρκεια της ανάνηψης ήταν ουσιαστικά νεκρό.
«Η Τζωρτζίνα κατά τη διαδικασία της ανάνηψης ουδέποτε είχε δικό της ρυθμό και ανακοπή.» κατέθεσε ο γιατρός.
Η Ρούλα Πισπιρίγκου αγνοούσε ότι τα φάρμακα που χρησιμοποίησαν οι γιατροί ήταν ήδη έτοιμα σε σύριγγα και δεν έχουν σχέση με το βάρος του ασθενή. Αντιθέτως η κεταμίνη για να δοθεί θα έπρεπε να σπάσουν μία ή περισσότερες ανάλογα με τη δοσολογία και το βάρος του παιδιού. Μέσα στο σάκο υπήρχαν 5 αμπούλες κεταμίνης των 100 mg για τις οποίες δεν υπάρχει ούτε μια μαρτυρία ότι έσπασε έστω και μία.
Το άλλο στοιχείο που δείχνει ότι η κεταμίνη δόθηκε στο παιδί ενώ ήταν εν ζωή είναι ο μεταβολίτης της κεταμίνης, η νορκεταμίνη.. Μεταβολίστηκε και αυτό δείχνει το χρόνο που δόθηκε η ουσία στην Τζωρτζίνα.