Μετά το διαφαινόμενο ναυάγιο της Τουρκίας με τις ΗΠΑ για την προμήθεια 40 νέων F-16 Viper καθώς και κιτ αναβάθμισης για επιπλέον 80 μαχητικά της, ο Ταγίπ Ερντογάν προσβλέπει στο «ναι» της Γερμανίας για την προμήθεια 40 Eurofighter. Το enikos.gr παρουσιάζει τις διαφορές που έχουν τα Eurofighter με τα Rafale που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία αλλά και τα F-16 Viper, αφού πρόκειται για μαχητικά 4,5 γενιάς.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Η τουρκική πολεμική Αεροπορία παραπαίει. Το εγχώριας κατασκευής μαχητικό ΚΑΑΝ παρουσιάζει πολλά προβλήματα, κινητήρες δεν έχει παρά μόνο τους κινητήρες από F-16 που έχει κανιβαλίσει και δεν έχει το δικαίωμα παραγωγής. Τα F-35 αποτελούν παρελθόν και η προμήθεια των 40 F-16 Viper και των κιτ αναβάθμισης για άλλα 80 πηγαίνει… περίπατο.
Όπως έχουμε γράψει στο enikos.gr πολλάκις, η στροφή των Τούρκων προς τα Eurofighter δεν είναι καινούρια αλλά κυοφορείται εδώ και 2 χρόνια. Ωστόσο το τελευταίο χρονικό διάστημα φαίνεται ότι είναι πιο ένθερμο το ενδιαφέρον κι αυτό διότι το ευρωπαϊκό μαχητικό μπορεί να εκτοξεύσει τον πύραυλο METEOR, που ήδη έχει η Πολεμική μας Αεροπορία, εμβέλειας τουλάχιστον 120 χλμ. Θεωρούν ότι θα μπορέσουν να εξισορροπήσουν κατά κάποιο τρόπο το άνοιγμα της αεροπορικής ψαλίδας υπέρ της Ελλάδας.
Ο Καγκελάριος Όλαφ Σολτς, που επισκέπτεται την Άγκυρα, στην κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν επέμεινε στις «κόκκινες γραμμές» που έθεσε η Γερμανία ότι η προμήθεια των Eurofighter μπορεί να πάρει το «πράσινο φως» μόνο υπό την γραπτή προϋπόθεση ότι η Τουρκία δε θα τα χρησιμοποιήσει ποτέ και με κανέναν τρόπο εναντίον της Ελλάδας.
Ωστόσο ορισμένοι θεωρούν ότι η Γερμανία χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό όπλο το θέμα των μαχητικών ώστε να επιτύχει συμφωνία – πακέτο με την Τουρκία για το μεταναστευτικό και την επιστροφή παράνομων μεταναστών που εισήλθαν στην Ευρώπη από τα εδάφη της. Μπορεί, όμως, η προμήθεια των Eurofighter από την Τουρκία να ανατρέψει την αεροπορική υπεροχή της Ελλάδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο;
Eurofighter vs Rafale
Πολλές χώρες εντός και εκτός Ευρώπης έχουν παραγγείλει τα δύο μαχητικά. Όσον αφορά τους πελάτες εξαγωγών εκτός Ευρώπης, το Κουβέιτ, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Ομάν αγόρασαν το Eurofighter.
Αντίθετα, η Ινδία, τα ΗΑΕ, η Αίγυπτος, η Ινδονησία και το Κατάρ έχουν αγοράσει ή έχουν κάνει παραγγελίες για το Rafale. Τα τελευταία χρόνια, τα βιβλία παραγγελιών για το Rafale έχουν εκτοξευθεί και τώρα η Dassault αντιμετωπίζει ένα ανεκτέλεστο 211 (141 εκ των οποίων είναι εξαγωγές, με αποτέλεσμα η IISS να λέει ότι μπορεί να είναι πάρα πολύ καλό). Η πρόσφατη πώληση του Rafale στην Ινδία και την Ελλάδα ήταν ένα μεγάλο όφελος για το γαλλικό μαχητικό.
Eurofighter: 680 παραγγελίες (παραδόσεις: 603)
Rafale: 495 παραγγελίες (συμπ. 234 γαλλικές παραγγελίες)
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του TurDef , ένας Βρετανός πιλότος δήλωσε ότι τόσο το Typhoon όσο και το Rafale έχουν εξαιρετικές και παρόμοιες ικανότητες turn-fight. Ωστόσο, οι ισχυροί κινητήρες EJ200 του Typhoon του επιτρέπουν να ανακτά την ενέργεια πολύ γρήγορα, επιτρέποντάς του να κάνει την επόμενη λήψη.
Είναι κάποιο από τα μαχητικά ισχυρότερο του άλλου; Μέχρι πρότινος σε αυτό το ερώτημα καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορούσε να απαντήσει – και δεν τίθετο καν – αφού θεωρείτο αδιανόητο να βρεθούν δύο ευρωπαϊκής κατασκευής μαχητικά αντιμέτωπα.
Όμως ενδεχόμενη προμήθεια από την Τουρκία μπορεί να αλλάξει αυτά τα δεδομένα. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι και οι δύο τύποι μπορούν να φέρουν πυραύλους αέρος-αέρος πολύ μεγάλου βεληνεκούς Meteor.
Το Meteor είναι ένας ευρωπαϊκός ενεργός πύραυλος κατευθυνόμενος από ραντάρ με ικανότητα πολλαπλών βολών που μπορεί να εμπλακεί σε στόχους υψηλής ευελιξίας σε περιβάλλον βαρέων ηλεκτρονικών αντίμετρων σε εμβέλεια άνω των 125 μιλίων. Ο παραγωγός του Meteor, MBDA , λέει ότι είναι «παγκόσμια κυριαρχία στον αέρα» και προσφέρει μια «μεγάλη ζώνη χωρίς διαφυγή—αρκετές φορές αυτή του τρέχοντος MRAAM». Ίσως αν κάποιο αεροσκάφος στον κόσμο βρεθεί στο στόχαστρο με Meteor που επιστρέφει, το πιο συνετό αντίμετρο είναι απλώς ο πιλότος να κάνει χρήση του εκτινασσόμενου καθίσματος. Και αυτός είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο η Τουρκία επιθυμεί να εντάξει το μαχητικό στον στόλο της.