Απογοητευμένος και αγανακτισμένος ήταν ο Στέφανος Ντούσκος, λίγο μετά τον αγώνα του στον τελικό του μονού σκιφ ανδρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης του Τόκιο έκανε λόγο για λάθη της ομοσπονδίας και του προπονητή, που τον επηρέασαν σημαντικά με αποτέλεσμα να ριχτεί στη μάχη του μεταλλίου με μόλις 3 ώρες ύπνο και κακή ψυχολογία.
Ο ίδιος, μιλώντας στο Gazzetta, δήλωσε:
«Με ενοχλούν κάποια πράγματα, με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ από χθες. Κάποια πράγματα τα οποία είναι άδικο να γίνονται για κάποιους ανθρώπους και με επηρεάζει πάρα πολύ αυτό. Η ομοσπονδία είναι λάθος, ο προπονητής είναι λάθος, τα έχω ξαναπεί. Χθες κοιμήθηκα τρεις ώρες το βράδυ και σήμερα είχα αυτό το αποτέλεσμα. Ήμουν έτοιμος να κάνω ό,τι καλύτερο μπορέσω, ξέρω ότι το σώμα μου δεν ανταποκρινόταν γι’ αυτό άντεξα μέχρι τα 1500μ. Μετά το σώμα μου δεν μπόρεσε να δώσει το 100%. Δεν ξέρω τι να πω, νομίζω πως χρωστάω μία συγγνώμη στους Έλληνες γιατί νόμιζα πως μπορώ να πάρω ένα μετάλλιο αλλά… Δεν μπορώ να πω πως μας το στέρησαν αλλά δεν ξέρω.
Με στεναχώρησαν πάρα πολύ, ήταν πράγματα τα οποία δεν μπορούσα να σταματήσω να τα σκέφτομαι. Προσπάθησα να βάλω το μυαλό μου σε μία σειρά, να μπορέσω να είμαι συγκεντρωμένος για τον αγώνα αλλά ήμουν πάρα πολύ στεναχωρημένος και δυστυχώς δεν μπορούσα καθόλου να ξεκουραστώ.
Κατάλαβα πως ήμουν τρίτος κάποια στιγμή, το ήθελα πάρα πολύ και πιστεύω πως μπορούσα να το κατακτήσω αλλά ήμουν πολύ χάλια, βγήκε η κούραση και η αϋπνία. Μου αφήνει μία πικρία γιατί ήρθα προετοιμασμένος, ήμουν έτοιμος να δώσω το 100%. Μπορώ να πω πως πηγαίνουμε παρακάτω, ξέρω πως είμαι μαχητής, έχω φάει πολλές πίκρες, μπορεί να έχω φάει κι εγώ αδικίες αλλά έχω μάθει να συνεχίζω. Και πιστεύω πως ο Θεός μου το χρωστάει, όπως και στο Τόκιο μου το έδωσε γιατί και τότε είχαν γίνει πράγματα που δεν ήταν σωστά αλλά είχα παλέψει μέχρι τελικής ρανίδας για να κρατηθώ και να μπορέσω να αγωνιστού σε εκείνους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πιστεύω πως στο Λος Άντζελες μπορεί να είναι ξανά η σειρά μου.
Μπορώ να πω πως προσπάθησα για την Ελλάδα αλλά δεν το βάζω κάτω, θα ξαναπροσπαθήσω. Εννοείται πως δεν τα παρατάω, μ’ αρέσει αυτό που κάνω, προσπαθώ μέχρι να πέσω κάτω. Έτσι έχω μάθει, έτσι θα συνεχίσω. Ο στόχος μου δεν ήρθε, αλλά θα έρθει. Αυτός που επιμένει στο τέλος τα καταφέρνει.
Είναι μία επιτυχία για την ελληνική κατηγορία και για τα πληρώματά μας, που πήραν τα μετάλλια και συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά».
«Θα μπορούσαμε τώρα να έχουμε ένα ακόμη χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, είχε γίνει και με μένα αδικία πριν το Τόκιο και με έσωσε ο Θεός»
Ο Ντούσκος, έπειτα, εξήγησε λίγο περισσότερο την κατάσταση στην οποία αναφερόταν:
«Ήταν θέματα κάποιων αθλητών που αδικήθηκαν. Πιστεύω ότι αυτά δεν πρέπει να γίνονται και πρέπει να λαμβάνονται πάντα αξιοκρατικές αποφάσεις, για όλους τους ανθρώπους. Γιατί ματώνουμε και φτύνουμε αίμα κάθε μέρα και πιστεύω πως όποιοι το αξίζουν και είναι καλύτεροι, πρέπει να έχουν τουλάχιστον την ευκαιρία να δοκιμάζονται. Απλά να έχουν την ευκαιρία. Αλλά όταν δεν δίνεται η ευκαιρία… Είναι κάτι πάρα πολύ λυπηρό. Τουλάχιστον ο καλύτερος, όταν χρειάζεται, να έχει την ευκαιρία από τον προπονητή. Δικαιωματικά, όταν σου ζητάει κάποιος την ευκαίρια να δοκιμαστεί πρέπει να την έχει.
Αρκετούς μήνες πριν είχε γίνει πάλι αυτό το σκηνικό, δεν έγινε τώρα. Με χάλασε πάρα πολύ, με αποσυγκέντρωσε, χάλασε την ψυχολογία μου. Προσπάθησα πάρα πολύ το πρωί, να βάλω το μυαλό μου σε μία ευθεία για να δώσω το 100% σε έναν πολύ απαιτητικό τελικό. Έφτασα μέχρι τα 1500μ, την επόμενη φορά θα φτάσω στα 2000μ πιστεύω.
Αυτοί παίρνουν τις αποφάσεις, δυστυχώς δεν παίρνω εγώ τις αποφάσεις. Εγώ βλέπω το σωστό και το λάθος και ως εκπρόσωπος των αθλητών μπορώ να πω κάτι αλλά ως εκεί. Άλλοι αποφασίζουν και αν κάτι είναι λάθος δεν μπορώ να επέμβω περισσότερο. Προσπαθώ να κάνω το σωστό ως εκπρόσωπος, μίλησα και έχω μιλήσει και πήρα απάντηση σχετικά με την έλλειψη χρόνου. Δυστυχώς, η γνώμη μου δεν μετράει!
Στη δική μου περίπτωση είχε γίνει λάθος πριν το Τόκιο και τότε αποφάσισε ο Θεός. Τότε είχε αποφασιστεί να πάει στους Ολυμπιακούς ένα διπλό σκιφ ή ένα μονό, όποιος τερμάτιζε πρώτος στην ευρωπαϊκή πρόκριση, χωρίς να υπάρχουν αξιοκρατικά κριτήρια για το ποιος είναι καλύτερος και μπορεί να κάνει το καλύτερο. Τότε η απάντηση ήταν πως αν βγει πρώτο το διπλό και πρώτο και το σκιφ, τότε θα πάει το διπλό. Τότε ευτυχώς ο Θεός τα έφερε ανάποδα, εκεί που πίστευα το αντίθετο, τα άλλαξε και πέρασα εγώ και ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό. Γιατί αν δεν είχε γίνει αυτό τώρα εγώ δεν θα είχα το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Και θα είχα σταματήσει μετά.
Γενικότερα, θα μπορούσαμε να είχαμε περισσότερες επιτυχίες. Και πιστεύω, από τα χρόνια που είμαι μέσα στην κωπηλασία και τους αγώνες, πως θα μπορούσαμε τώρα να έχουμε ένα ακόμη χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.
Προσπαθώ συνέχεια να είμαι το καλό παιδί, να μην δημιουργώ προβλήματα. Αυτό τώρα όμως έφτασε σε τελικό στάδιο, δεν μπορούσα να κρατηθώ. Άλλες φορές έχω πει «άστο» αλλά τώρα, από χθες, δεν μπόρεσα καν να τα βάλω σε μία σειρά.
Ο καθένας μπορεί στο τέλος να πει ό,τι θέλει αλλά η ουσία είναι μία: αυτός που είναι καλός, ο καλύτερος, πρέπει να έχει πάντα την ευκαιρία να δοκιμαστεί. Εγώ έτσι έχω μάθει, με τους χρόνους. Όποιος είναι πιο γρήγορος, αυτός πηγαίνει. Γιατί μιλάμε για την Ελλάδα, για μία χώρα η οποία μπορεί να πάρει χρυσό Ολυμπιακό. Γιατί να μην το κατακτήσει; Αν ένα πλήρωμα έχει την ευκαιρία να πάει έστω και 2 δευτερόλεπτα γρηγορότερα, γιατί να μην του τη δώσεις;
Είχα κάνει μία ενημέρωση στον κύριο Καπράλο, όταν ήμουν στην Αρχαία Ολυμπία. Απλά να το γνωρίζει, πριν καν φτάσουμε εδώ πέρα. Απλά πιστεύω ότι κάποια στιγμή αυτό πρέπει να αλλάξει, δεν ξέρω αν γίνεται και σε άλλες ομοσπονδίες. Όχι ότι θέλω να μειώσω κανέναν, προς Θεού όχι τα παιδιά που πήραν τα μετάλλια γιατί η χαρά είναι και δική μου! Απλά να μην υπάρχουν αδικίες.
Δεν με νοιάζει εμένα ποιος θα είναι στο τέλος εκεί, κι ας είναι ο γιος του πρωθυπουργού που λέει ο λόγος, αλλά πρέπει να είναι ο καλύτερος. Έστω να δοκιμαστεί».