Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ // HELLAS JOURNAL
Το Iron Beam είναι ανάμεσα στα συστήματα που εξετάζονται με ζέση από το ελληνικό επιτελείο, ως ένα προηγμένο όπλο laser που φέρνει τη νέα εποχή, εντασσόμενο στον διευρυμένο θόλο που επιχειρείται να δημιουργήσει το υπουργείο Εθνικής άμυνας.
Εδώ και επτά μήνες το συγκεκριμένο αντιαεροπορικό όπλο έχει δώσει τα δικά του δείγματα γραφής και είναι σαφές ότι πρόκειται για μια πολύ πιο οικονομική λύση από την πυροδότηση των πυραύλων του Iron Dome.
Στον αντίλογο όμως μπορεί κανείς να παραθέσει την επίθεση των ιρανικών drone που έφτασαν τα 185, τα οποία συνοδεύονταν από 110 βαλλιστικούς πυραύλους κι άλλους 36 κρουζ, δηλαδή ένα περιβάλλον κορεσμού της αεράμυνας.
Οι στρατιωτικές πηγές από το ελληνικό επιτελείο απαντώντας στον αντίλογο, λένε ότι η «σιδερένια δέσμη» εντάσσεται σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο, όταν αυτό ολοκληρωθεί και τελικά δημιουργήσει τον γνωστό πλέον «θόλο» που ακούστηκε για πρώτη φορά δια στόματος του Νίκου Δένδια από τον Έβρο.
Οι «μνηστήρες» που επισκέπτονται τα γραφεία του ελληνικού επιτελείου έχουν προτείνει έως και όπλα ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, που καταστρέφουν οτιδήποτε βρεθεί στο ηλεκτρομαγνητικό του κύμα.
Το ελληνικό επιτελείο, η αλήθεια είναι ότι εστιάζει σε όπλα, όχι μόνο προηγμένα, αλλά και δοκιμασμένα, σε δύσκολες συνθήκες δίνοντας δείγματα γραφής με απτά αποτελέσματα.
Παράλληλα εξετάζονται και τα κόστη ως μια σημαντική παράμετρος στο χτίσιμο του επιθυμητού θόλου.
Από τα μαχητικά και τ’ αντιαεροπορικά στον εθνικό θόλο
Ορισμένα από τα υφιστάμενα συστήματα όπως είναι γνωστό και η Hellasjournal έχει ασχοληθεί εκτενώς με αυτό το θέμα, υπάρχει εισήγηση για ν’ αντικατασταθούν.
Πρόκειται για συστήματα δυτικά, κάποια άλλα από την πρώην Αν. Γερμανία καθώς και ρωσικής προέλευσης.
Στην παρούσα στιγμή ο αντιαεροπορικός- αντιβαλλιστικός θόλος που υπάρχει στηρίζεται στα μαχητικά αεροσκάφη και τ’ αντιαεροπορικά συστήματα που διαθέτει κάθε επιτελείο.
Τι επιδιώκει το επιτελείο: Ορισμένα εκ των υφιστάμενων συστημάτων ν’ αναβαθμιστούν και να υπάρχει η δυνατότητα διαλειτουργικότητας με το υπό εξέλιξη σύστημα εξουδετέρωσης Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών (soft kill), αλλά και νέα hard kill συστήματα, τύπου IRON DOME.
Όλα τα παραπάνω εντάσσονται στον λεγόμενο «Εθνικό θόλο» για τον οποίο εργάζονται τα επιτελεία και το υπουργείο Εθνικής άμυνας, ακόμη και μέσω του νεοσύστατου Κέντρου Καινοτομίας.
Το αντιβαλλιστικό στοίχημα της Ευρώπης
Την ίδια στιγμή η Ευρώπη δείχνει όλο και περισσότερο ότι επιχειρεί να τοποθετήσει εαυτόν στην σφαίρα του «αμυντικού βραχίονα».
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο κος. Δένδιας τόνισε την σημασία της κοινής Ευρωπαϊκής άμυνας και σημείωσε ότι «για να πραγματοποιηθεί αυτό το πολύ μεγάλο βήμα πρέπει να υπηρετηθούν δύο παράμετροι.
Καταρχήν, ένας ενιαίος ευρωπαϊκός αμυντικός βραχίονας και το δεύτερο, ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο ανάπτυξης της παραγωγής μας, προϊόντων άμυνας και τεχνολογίας άμυνας.
Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει αφού την προηγούμενη μόλις εβδομάδα ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τη Βουλή των Ελλήνων η δημιουργία του ενιαίου Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας.»
Ο υπουργός δεν παρέλειψε να αναφερθεί στα όσα είπε ο κος. Μητσοτάκης προ ημερών για την δημιουργία κοινής ευρωπαϊκής αντιαεροπορικής- αντιβαλλιστικής ασπίδας.
Το ερώτημα βεβαίως είναι το κατά πόσο είναι εφικτό να πεισθούν σε συνεισφορά, χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αισθανθούν απειλή.
Πολλές φορές καταγράφονται οι διαφωνίες χωρών σε θέματα που σχετίζονται με την άμυνα ή ακόμη κι ένα εσωτερικό «σαμποτάζ» από κράτη που θεωρούν ότι θίγονται ζωτικά οικονομικά συμφέροντα της αμυντικής τους βιομηχανίας.
Εκείνο που γίνεται αντιληπτό είναι πως η Αθήνα κινείται σε δυο παράλληλους δρόμους. Ο πρώτος είναι αυτός του «εθνικού θόλου» και ο δεύτερος αφορά την προσπάθεια της Ευρώπης να δημιουργήσει την δική της αντιαεροπορική ασπίδα.
Και ιδίως η δεύτερη οδός αφορά κατά πολύ και τον αγώνα δρόμου που γίνεται ενόψει των εκλογών της 9 ης Ιουνίου.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι δεν πέρασε καιρός από τότε που η Ελλάδα έχει συνυπογράψει το μοντέλο «European Sky Shield Initiative».
Μέσα από εκεί δημιουργείται το κοινό οικοσύστημα προμηθειών, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τα οικονομικά δεδομένα και την αμυντική βιομηχανία των χωρών της Ευρώπης, καθώς μέσω του κοινού ταμείου οι εθνικές δαπάνες περιορίζονται σημαντικά.