Επιτέλους αποφασίστε… 70 μαχητικά F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας στον κάλαθο των αχρήστων; Καταδικάζονται σε απόσυρση F-16C/D Block 30 και Block 50 – Έχει παρέλθει μία ολόκληρη εξαετία από την εποχή που ανακοινώθηκε επίσημα η απόφαση εκσυγχρονισμού 83 μαχητικών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, των εκδόσεων Block 52+ και Block 52+ Advanced, στο επίπεδο Block 72 Viper. Χρονικό διάστημα υπερεπαρκές και για τη λήψη απόφασης εκσυγχρονισμού των 70 συνολικά F-16C/D των παλαιότερων εκδόσεων. Των Block 30 (32 μονάδες) και Block 50 (38 μονάδες), που εξακολουθεί να διατηρεί σε υπηρεσία η Πολεμική Αεροπορία. Υπερεπαρκές θα ήταν όμως, υπό φυσιολογικές συνθήκες, όχι μόνο για τη λήψη απόφασης, αλλά και για την έναρξη, αν όχι και την ολοκλήρωση της υλοποίησης του προγράμματος. Οπότε θα μιλούσαμε σήμερα με άλλους όρους.
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Δυστυχώς και για συνδυασμό λόγων που επακριβώς δεν θα γίνουν ποτέ γνωστοί στο σύνολό τους, αν και συνοψίζονται στο σύνηθες “δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος” η ελληνική πλευρά έπαιξε το παιχνίδι των καθυστερήσεων. Κι αυτό παρά το χαμηλό κόστος ενός τέτοιου εγχειρήματος, σε σχέση πάντα με το κόστος της αγοράς καινούριων μαχητικών του τύπου και παρά τη σημαντική βιομηχανική συμμετοχή που θα εξασφάλιζε για την αμυντική της βιομηχανία, άφησε αυτή την κρίσιμη εξαετία να παρέλθει χωρίς να πράξει απολύτως τίποτα. Με τον τρόπο αυτό, τις “μισές δουλειές” δηλαδή, όλα στο τέλος κοστίζουν ακριβότερα, ακυρώνοντας στην πράξη το “οικονομικό επιχείρημα”.
Είναι να απορεί κανείς, το για ποιον λόγο είναι δύσκολο το ανωτέρω επιχείρημα που στηρίζεται σε “σκληρή” οικονομική λογική, πέραν του ότι εντάσσεται στον σκληρό πυρήνα των υπολογισμών περί εθνικής ασφάλειας, δεν θα μπορούσε να πείσει τους αποτυχημένους “λογιστές” των Βρυξελλών. Το κόστος δεν ήταν ο καθοριστικός παράγοντας αυτής της πολυετούς καθυστέρησης. Ας υποτεθεί ότι γίνεται αποδεκτό ότι στις αρχές του 2018 τα 900 εκατ. δολάρια που απαιτούσε ο εκσυγχρονισμός των 38 F-16C/D Block 50 στο επίπεδο Block 70 Viper, δεν μπορούσαν να εξασφαλιστούν προς δαπάνη, παρά το γεγονός ότι επρόκειτο περί προγράμματος FMS με τη σχετική δανειοδότηση.
Αυτό όμως που δύσκολα γίνεται αντιληπτό, είναι το ότι το απαιτούμενο ποσό δεν εξασφαλίστηκε και δεν διατέθηκε για τον εκσυγχρονισμό των 32 F-16C/D Block 30 και των των 38 F-16C/D Block 50 στο επίπεδο Block 50M με βάση πρόταση που είχε κατατεθεί στην Πολεμική Αεροπορία από την κατασκευάστρια εταιρεία Lockheed Martin. Η διάθεση των συστημάτων που προέρχονται από τον εκσυγχρονισμό των 83 μαχητικών F-16 των νεότερων εκδόσεων στο επίπεδο Viper, καθιστά επαρκές αυτό το ποσό για τον εκσυγχρονισμό και την παράταση της επιχειρησιακής ζωής των 70 Block 30 και Block 50.
Η σχέση κόστους – απόδοσης, σε συνδυασμό με τη βιομηχανική συμμετοχή, επέβαλλαν τον εκσυγχρονισμό και των παλαιότερων εκδόσεων του F-16C/D σε ελληνική υπηρεσία, σήμερα τα μαχητικά αυτά οδεύουν σε οριστική απαξίωση. Κι αν κρινόταν ότι περίσσευαν αεροσκάφη, η διάθεση στην παγκόσμια αγορά των υπολοίπων θα ήταν πολύ ευκολότερη εάν είχαν υποστεί έναν σοβαρό εκσυγχρονισμό που θα τα καθιστούσε αξιόμαχα.
Το ολέθριο σφάλμα του μη εκσυγχρονισμού μονοκινητήριων, χαμηλού κόστους, μαχητικών πολλαπλών ρόλων, επαναλαμβάνεται για δεύτερη φορά τα τελευταία 20 χρόνια, μετά την απαξίωση των Mirage 2000EG, με αποτέλεσμα η Πολεμική Αεροπορία να αποδυναμώνεται ταχύτατα, από τη στιγμή που ασφαλώς δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα αντικατάστασης των μαχητικών F-16 και Mirage 2000 από ίδιους αριθμούς F-35A και Rafale αντίστοιχα! Είναι απλά αδιανόητο και πέραν πάσης λογικής το να κωλυσιεργεί ο εκσυγχρονισμός των μαχητικών F-16C/D Block 30 και Block 50 επί πέντε ολόκληρα χρόνια και να διατηρείται σε υπηρεσία, άγνωστο για πόσο ακόμη, το F-4E AUP!
Σήμερα η Πολεμική Αεροπορία προσανατολίζεται (;) στην εγκατάσταση ραντάρ σταθερής διάταξης (AESA) στα F-16C/D Block 50, γεγονός που επιβεβαιώνει εμμέσως ότι τα 32 F-16 Block 30 παίρνουν αμετάκλητα το δρόμο της απόσυρσης. Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω επομένως, δεδομένου ότι καθυστερεί επικίνδυνα η λήψη απόφασης εκσυγχρονισμού των Block 50 είτε σε διαμόρφωση Block 70 Viper, με το ραντάρ AN/APG-83 SABR, είτε σε Block 50M…
Επαναλαμβάνεται ότι δεν πρόκειται για προοπτική η οποία στερείται λογικής, από τη στιγμή που τα επιχειρησιακά πλεονεκτήματα που εξασφαλίζει η υιοθέτηση του ραντάρ σταθερής διάταξης (AESA) τύπου AN/APG-83 είναι πολύ περισσότερα. Το πρόβλημα που έχει προκύψει σύμφωνα με τις πληροφορίες του DP, είναι ότι το κόστος του εκσυγχρονισμού των 38 F-16C/D Block 50 στο επίπεδο Block 70 Viper (;), παρουσιάζεται ιδιαίτερα αυξημένο στην απάντηση των Αμερικανών που έχει ήδη καταφθάσει στην Αθήνα…
Πρόκειται όμως για εξέλιξη φυσιολογική και αναμενόμενη, από τη στιγμή που πέντε και πλέον χρόνια μετά την έγκριση του State Department για τον εκσυγχρονισμό 123 μαχητικών της Ελλάδας στο επίπεδο Viper, σε εποχές υψηλών πληθωριστικών πιέσεων, με δραματική αύξηση των τιμών των πρώτων υλών και κατ’ επέκταση και των συστημάτων πτήσης και αποστολής που έφερε η παγκόσμια υγειονομική κρίση του κορονοϊού και ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχει παρέλθει σημαντικός χρόνος. Παράγοντας που πάντα λειτουργεί επιβαρυντικά, καθώς στην πενταετία που παρήλθε, η τεχνολογία προχωρούσε. Άρα, ο κίνδυνος κάποια από τα απάρτια που θα χρησιμοποιούνταν, “μεγάλωσαν” κατά πέντε έτη…
Η πραγματική ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας δεν περνά μόνο μέσα από το συγκεκριμένο πρόγραμμα αναβάθμισης. Τα 83 F-16 Block 72 Viper που θα προκύψουν, θα πρέπει να εξοπλιστούν και με ένα πραγματικά σύγχρονο και υψηλών δυνατοτήτων σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου (EW), με πυραύλους αέρος – αέρος μεγάλης ακτίνας AIM-120D AMRAAM, για να καταστούν πλήρως εκμεταλλεύσιμες οι επιδόσεις του ραντάρ AN/APG-83, καθώς και με νέα ατρακτίδια στοχοποίησης και όπλα αέρος – εδάφους, δυνατοτήτων stand-off.
DEFENCEPOINT