Οι σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνεχίστηκαν αμείωτα, συμπεριλαμβανομένων εξαναγκαστικών εξαφανίσεων, βασανιστηρίων, καταστολής ειρηνικών διαδηλώσεων, επιθέσεων εναντίον δημοσιογράφων και βίας κατά θρησκευτικών μειονοτήτων και άλλων περιθωριοποιημένων ομάδων στο Πακιστάν, ανέφερε η Διεθνής Αμνηστία στη Νότια Ασία.
Επιπλέον, η πολιτική αναταραχή οδηγεί σε μεγάλη αβεβαιότητα. Μια οικονομική κρίση παρεμπόδισε σοβαρά τα οικονομικά δικαιώματα των ανθρώπων. Η κλιματική αλλαγή επιδείνωσε τα κύματα καύσωνα που ακολουθήθηκαν από καταστροφικές πλημμύρες, οι οποίες σκότωσαν πολλούς και υπονόμευσαν μια σειρά δικαιωμάτων. Ακολούθησαν πλημμύρες, οι οποίες έπληξαν κυρίως τις επαρχίες Sindh και Balochistan. Περισσότεροι από 1.100 άνθρωποι πέθαναν και 33 εκατομμύρια επλήγησαν.
Σχεδόν 750.000 άνθρωποι έμειναν χωρίς πρόσβαση σε ασφαλή και επαρκή στέγαση, υποδομή εκπαίδευσης ή υγείας. Μεγάλες εκτάσεις γεωργικής γης πλημμύρισαν, δημιουργώντας φόβους για διαφαινόμενη κρίση έλλειψης τροφίμων, οδηγώντας σε άνοδο τις τιμές.
Στις 9 Απριλίου, ο Imran Khan καθαιρέθηκε από την πρωθυπουργία μετά από μια αμφιλεγόμενη ψηφοφορία μη εμπιστοσύνης στο κοινοβούλιο. Στις 11 Απριλίου, το κοινοβούλιο εξέλεξε τον Shehbaz Sharif, ηγέτη του Πακιστανικού Μουσουλμανικού Συνδέσμου-Nawaz (PML-N), ως νέο πρωθυπουργό, προκαλώντας εβδομάδες πολιτικών αναταραχών κατά τις οποίες οι υποστηρικτές του Imran Khan διαδήλωσαν σε ολόκληρη τη χώρα, ανέφερε η Διεθνής Αμνηστία.
Η εκδίωξη θεωρήθηκε ευρέως ως ο Imran Khan σε δυσμένεια από τον παντοδύναμο στρατό της χώρας, ο οποίος φέρεται να υποστήριξε την κίνηση για την απομάκρυνσή του από την εξουσία.
Εν τω μεταξύ, κρατικοί αξιωματούχοι συνέχισαν να χρησιμοποιούν αναγκαστικές εξαφανίσεις για να στοχοποιήσουν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοσιογράφους και άτομα που ασκούσαν κριτική στις αρχές, ανέφερε η Διεθνής Αμνηστία.
Σύμφωνα με την Εξεταστική Επιτροπή για τις Αναγκαστικές Εξαφανίσεις, έως τις 31 Οκτωβρίου τουλάχιστον 2.210 υποθέσεις – πιθανότατα πολλές περισσότερες – παρέμειναν ανεπίλυτες.
Ο εκφοβισμός των οικογενειών και των θυμάτων που αναζητούσαν δικαιοσύνη συχνά συνεχίστηκε για χρόνια μετά τη βίαια εξαφάνιση των αγαπημένων τους. Τον Ιούνιο, οι δημοσιογράφοι Nafees Naeem και Arsalan Khan απήχθησαν χωριστά από τις αρχές. και οι δύο αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από 24 ώρες.
Στις 28 Απριλίου, ο φοιτητής Μπαλόχ Bebagr Imdad εξαφανίστηκε βίαια ενώ επισκεπτόταν έναν φίλο του στο Πανεπιστήμιο Punjab στη Λαχόρη. Αφέθηκε ελεύθερος 13 μέρες αργότερα.
Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, στις 21 Οκτωβρίου η Εθνοσυνέλευση φέρεται να ενέκρινε νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την πρακτική των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων.
Μέχρι το τέλος του έτους, το νομοσχέδιο δεν είχε τεθεί σε ισχύ καθώς δεν είχε ψηφιστεί από τη Γερουσία και δεν είχε γίνει διαθέσιμο στο κοινό.
Η Διεθνής Αμνηστία κατέγραψε τη συχνή χρήση αναγκαστικών εξαφανίσεων στην επαρχία του Μπαλουχιστάν. Αυτά αυξήθηκαν μετά από μια βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στο Πανεπιστήμιο του Καράτσι στις 25 Απριλίου, την ευθύνη για την οποία ανέλαβε ο Απελευθερωτικός Στρατός του Μπαλουχιστάν, η οποία σκότωσε τέσσερα άτομα. Ακτιβιστές Μπαλόχ είπαν στα μέσα ενημέρωσης ότι το κράτος χρησιμοποιεί τις επιθέσεις ως δικαιολογία για να στοχεύσει γυναίκες, ακτιβιστές και διαδηλωτές των Μπαλόχ.
Τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι δύο γυναίκες ακτιβίστριες του Μπαλόχ είχαν απαχθεί μέσα σε μια εβδομάδα. Στις 7 Ιουνίου, οι μαθητές Doda Ellahi και Gamshad Baloch εξαφανίστηκαν βίαια από τα σπίτια τους στο Καράτσι. Μετά από τέσσερις ημέρες ειρηνικών διαδηλώσεων αφέθηκαν ελεύθεροι στις 14 Ιουνίου.
Ακτιβιστές και οικογένειες ανθρώπων που εξαφανίστηκαν βίαια πραγματοποίησαν ειρηνικές διαμαρτυρίες που αντιμετωπίστηκαν σε μεγάλο βαθμό με παράνομη χρήση βίας, εκφοβισμό ή αυθαίρετη κράτηση.
Στις 13 Ιουνίου, η αστυνομία χρησιμοποίησε παράνομη βία για να διαλύσει διαδηλωτές έξω από τη Συνέλευση της Σιντ στο Καράτσι. Ένα βίντεο από το περιστατικό έδειχνε ένστολους αστυνομικούς, μερικούς να κρατούν ξύλα, να πλησιάζουν καθιστούς διαδηλωτές.
Η αστυνομία άρπαξε βίαια άνδρες και γυναίκες και τους έσυρε κατά μήκος του εδάφους, πριν πετάξει ή εξαναγκάσει τους διαδηλωτές σε αστυνομικά οχήματα, ανέφερε η Διεθνής Αμνηστία.
Οι αρχές ενίσχυσαν περαιτέρω τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης. Οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν αυξημένο εξαναγκασμό, λογοκρισία και συλλήψεις δημοσιογράφων.
Στις 5 Ιουλίου, η αστυνομία συνέλαβε τον δημοσιογράφο Imran Riaz Khan με κατηγορίες που σχετίζονται με την εξέγερση που σχετίζονται με την κριτική του στρατού. Συνελήφθη βάσει διατάξεων του Ποινικού Κώδικα, συμπεριλαμβανομένης της συκοφαντικής δυσφήμισης, και διάφορων τμημάτων του δρακόντειο νόμου για την πρόληψη των ηλεκτρονικών εγκλημάτων.
Στις 21 Μαΐου, η Shireen Mazari, ανώτερη ηγέτης του πολιτικού κόμματος PTI, συνελήφθη από την αστυνομία κοντά στο σπίτι της στο Ισλαμαμπάντ. Συνελήφθη σε σχέση με μια διαμάχη γης το 1972, αλλά η οικογένειά της πρότεινε ότι η σύλληψη είχε πολιτικά κίνητρα λόγω της κριτικής της προς την κυβέρνηση και τον στρατό.
Σε βάρος της κόρης της, Imaan Hazir-Mazari, σχηματίστηκε δικογραφία για «υποτιμητικές» δηλώσεις κατά του στρατού μετά τη σύλληψη της μητέρας της.
Την 1η Ιουλίου, άγνωστοι άνδρες επιτέθηκαν στον Ayaz Amir, ανώτερο αναλυτή της Dunya News. Μέρες νωρίτερα φέρεται να είχε επικρίνει τον Imran Khan και τον στρατό κατά τη διάρκεια ενός σεμιναρίου.
Τον Οκτώβριο, ο Arshad Sharif, ένας δημοσιογράφος και γνωστός υποστηρικτής του Imran Khan, σκοτώθηκε στην Κένυα, όπου φέρεται να είχε καταφύγει μετά από απειλές στο Πακ.