Γίνεται λόγος για μια διάσκεψη όλων των μερών για την κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου αντιτρομοκρατικού σχεδίου, αλλά αυτό είναι κάτι που έχουμε δει ξανά και ξανά και ξανά και ξανά. Τίποτα δεν θα αλλάξει στο Πακιστάν μέχρι να υπάρξει συναίνεση για την ίδια την έννοια της μαχητικότητας και του εξτρεμισμού και της τρομοκρατίας.
Παρά την έκρηξη των τρομοκρατικών επιθέσεων, το πακιστανικό κράτος δεν έχει σαφές σχέδιο δράσης ή διόρθωση πορείας των πολιτικών του που έχουν περάσει δεκαετίες. Επιπλέον, είναι δύσκολο να διώξουμε μαχητές που το πακιστανικό κράτος επέτρεψε να ανακτήσουν τον χαμένο τους χώρο. Σε πολλές περιοχές το κράτος έχει ουσιαστικά παραδοθεί σε τρομοκρατικές ομάδες.
Σε μια πρόσφατη στήλη ο Zahid Hussain υποστηρίζει «ένα κεφάλαιο της ίδιας ομάδας με την οποία το κράτος συμμετείχε σε ειρηνευτικές συνομιλίες μέχρι πριν από λίγους μήνες έχει αναλάβει την ευθύνη για τη σφαγή των πιστών στο τέμενος της Πεσαβάρ. Η ομάδα έχει αναλάβει την ευθύνη για άλλες μεγάλες τρομοκρατικές επιθέσεις τους τελευταίους μήνες».
Μετά την τραγωδία στο Δημόσιο Σχολείο Στρατού της Πεσαβάρ, τον Δεκέμβριο του 2014, διατυπώθηκε ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης σε μια πολυκομματική διάσκεψη, αλλά μόλις 20 από τα σημεία δράσης του έχουν εφαρμοστεί και αυτά πολύ μερικώς. «Σχεδόν μια δεκαετία μετά, δεν υπάρχει ακόμη μηχανισμός για την εφαρμογή των μέτρων που συμφωνήθηκαν από όλους τους ενδιαφερόμενους. Η αστυνομία και άλλες αστικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου, οι οποίες υποτίθεται ότι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της βίαιης μαχητικότητας, δεν διαθέτουν πόρους και ικανότητα. Οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στο KP έχουν αποκαλύψει την ευπάθεια μιας κακώς εξοπλισμένης αστυνομικής δύναμης».
Η Εθνική Αντιτρομοκρατική Αρχή, όπως σημειώνει ο Χουσεΐν, «παρέμεινε αδρανής, με αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευση του συντονισμού μεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών πληροφοριών και επιβολής του νόμου που είναι κρίσιμης σημασίας για την παρακολούθηση των δραστηριοτήτων εξτρεμιστικών ομάδων που δρουν σε διάφορες περιοχές. Πολλές από τις τρομοκρατικές επιθέσεις θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί αν είχε ενεργοποιηθεί η Nacta».
Περαιτέρω, υπάρχει ανάγκη για «πνίξιμο της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, μεταρρυθμίσεις στη Μαδρεσά και εντατικοποίηση της δράσης κατά των σεχταριστικών εξαρτημάτων. Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν ως μέρος μιας συνολικής στρατηγικής προκειμένου να κερδίσουμε τη μάχη ενάντια στη βίαιη μαχητικότητα».
Συμπερασματικά, ο Χουσεΐν σημειώνει, «Το έθνος έχει πληρώσει τεράστιο κόστος για την κρατική πολιτική κατευνασμού και την άτονη προσέγγιση που υιοθέτησαν διαδοχικές κυβερνήσεις απέναντι σε μια υπαρξιακή απειλή. Ελπίζει κανείς ότι αυτή η καινούργια αποφασιστικότητα δεν θα εξαφανιστεί με το πέρασμα του χρόνου, όπως το έχουμε δει να συμβαίνει σε τόσες πολλές προηγούμενες περιπτώσεις».