«Όπου γυρίζουμε το κεφάλι μας βλέπουμε γκρεμισμένα μεγαθύρια, καταστροφές, μία πόλη “βομβαρδισμένη”. Ένα πραγματικό χάος, και μεγάλο χάος. Ακόμα πιστεύουμε όμως και ελπίζουμε στα θαύματα για ανθρώπινες ζωές. Αυτό είναι το κίνητρο του κάθε διασωστη όταν έρχεται στο σημείο και επιχειρεί. Όταν έχουν περάσει τόσες πολλές ώρες, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και για να επιτευχθεί η διάσωση πρέπει να είσαι από τις πρώτες στιγμές στο σημείο. Εκεί είναι ο “πόλεμος” που γίνεται για να “κερδηθούν” ανθρώπινες ζωές. Μόλις περάσουν οι ώρες, δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα. Ωστόσο, ποτέ δε χάνουμε τις ελπίδες μας, όλοι κινούμαστε με τον ίδιο παρονομαστή», αναφέρει ο κ. Μπενάκης.
Οι άνθρωποι που επλήγησαν από τους φονικούς σεισμούς πλησιάζουν συνεχώς τους Έλληνες διασώστες για να τους εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους. «Ερχονται και μας αγκαλιάζουν συνέχεια, πραγματικά νιώθουν τη συμπαράσταση, νιώθουν ότι είμαστε ένα με εκείνους. Τα συναισθήματα είναι έντονα, αν και δε πρέπει να μας επηρεάζουν, καθώς πρέπει να είμαστε αφοσιωμένοι στον εντοπισμό. Προσπαθούμε να λειτουργούμε σαν “ρομπότ” για να μένουμε αφοσιωμένοι σε αυτό που ήρθαμε να κάνουμε», αναφέρει ο Έλληνας διασώστης.
Κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας του protothema.gr με τον κ. Μπενάκη, οι σειρήνες από τα μέσα διάσωσης δεν σταματούσαν στιγμή να ηχούν. Όπως εξηγεί, αυτό συμβαίνει κάθε φορά που υπάρχουν ενδείξεις για ανθρώπινες ζωές κάτω από τα χαλάσματαν και γεμίζει με ελπίδες όλους όσοι επιχειρούν στις σεισμόπληκτες περιοχές.
«Όταν έχουμε ένδειξη για ανθρώπινη ζωή, αμέσως 15-20 διασώστες που βρίσκονται στα σημεία, ξεκινούν να σκάβουν στα μπάζα για να δημιουργήσουμε τούνελ και να καταφέρουμε να μπούμε όσο γίνεται πιο μέσα. Πρόκειται για μια ακραία κατάσταση όμως ακολουθούμε πιστά το πρωτόκολλο της διάσωσης», τονίζει.
Προσθέτει, δε, ότι με το θέμα του σεισμού, επειδή είναι ο πιο αμείλικτος εχθρός που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, «αυτό που πάντα μας κρατάει σε εγρήγορση, είναι ο χρόνος, ο τόπος και η έκβαση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα είχε όλα. Έναν χρόνο ο οποίος ήταν άδικος – κακός, να κοιμάσαι ξημερώματα και να μην καταλάβεις καν τι έχει γίνει. Να πεταχτείς από τον ύπνο σου και να δεις τις πλάκες επάνω σου, χωρίς να μπορείς να πάρεις ανάσα. Ο τόπος, δεν είχε οικοδομήματα σωστά και δεν άντεχαν για αυτό έγινε αυτή η μεγάλη καταστροφή. Και τέλος, είναι η έκβαση, το μέγεθος του σεισμού και της καταστροφής» υπογραμμίζει.